Jut en Jul weer in actie. Vorige week werden we ‘s nachts een aantal keer wakker. Er zat een beest in ons huis… Het liep op het dak en door onze kamer en het klonk anders… Jut was er zeker van dat het een grote hagedis was. Tot op een dag de halve vloermat was opgegeten. Welk beest doet dat nou? Dit hadden we nog niet eerder gehad. Niet veel later riep Jut Jul om snel te komen. Het beest was achter de koelkast gaan zitten, maar het was niet duidelijk wat voor beest het was. Nu bleek dat er aan de achterkant van de koelkast een kleine ruimte was en ja hoor, daar zat een beest in. Volgens Jul was het een gewone rat… Snel bedachten Jut en Jul een plan om de rat te vangen. Er werd een snijplank met boek voor de uitgang geplakt zodat de rat niet kon ontsnappen. Wat gif in de ruimte en het was snel gedaan met de rat was de redenatie. De volgende dag deed de koelkast het ineens niet meer… De snijplank werd verwijderd en het bleek dat de rat allang ontsnapt was. Hij had vakkundig een gat door het boekje heen gegeten en was op vrije voet… Ook bleek dat hij bij zijn ontsnappingspoging een kabel door had gevreten. Dus werd onze Duitse buurman geroepen. Dat is onze handyman die alles kan fixen. En Jut en Jul zijn na 3,5 jaar jungle nog steeds niet in staat deze dingen zelf te doen L. De buurman schroeft de koelkast open en wat blijkt… Vier dottige schattige kleine ratjes liggen daar in hun wieg van vloermat en tekeningen van Vika. Gelukkig had de buurman de kabel snel gefixd en ging onze kostbaar meegesmokkelde kaas niet verloren. Wel vroeg hij zich af waarom een rat in vredesnaam een kabel door zou vreten die de weg uit helemaal niet blokte… Niet wetende dat wij het gat vakkundig hadden afgesloten. Jut en Jul hielden zich wijselijk stil. Na ruim drie jaar jungle zijn de ratten ons nog steeds te slim af. Gelukkig voor de kat van de buren, die had een heerlijk ontbijtje van 4 schattige baby ratjes.
Op de vorige (Engelse) blog kan je lezen hoe de projecten vorderen. Er verandert momenteel zo veel in Kapuna. Daarbij is de officiële project launch met alle hotemetoten ook geweest; een prachtige dag en iedereen was onder de indruk!
We hebben wat Nederlands bezoek gehad ondertussen. Jozefien en Anne, 2 medisch studenten uit Amsterdam waren/zijn de afgelopen weken in Kapuna. Gezellig om weer wat Nederlanders over de vloer te hebben.
Deze week nog meer Nederlands bezoek want dan komt Ruben weer langs! Ruben heeft 1,5 jaar geleden 3 maanden in Kapuna gezeten om het ziekenhuis te ontwerpen en hij komt nu inspecteren hoe de bouw gaat. Heel gezellig en leuk voor ons! Gisteren vroeg Vika, die destijds groots fan was van Ruben: “Hoe ziet Ruben eruit? Zijn handen, gezicht, armen enz? Welke kleur hebben die?” Ze kan Ruben duidelijk niet meer voor de geest halen, maar ik weet zeker dat ze zo weer fan is!
In het ziekenhuis hadden we een aantal weken geleden een bijzondere avond. We waren een dame aan het inleiden die een tweeling verwachtte en naar we dachten over tijd was. Het was een spannende inleiding waarvan de eerste baby ook nog eens in stuit lag. Terwijl we met deze vrouw bezig waren werd er een 14 jarig meisje opgenomen. Zij had gebroken vliezen en koorts, dus we besloten haar ook in te leiden. Het 14 jarige meisje vorderde vlot en beviel niet heel veel later van een baby. Toen de oxytocine post partum gegeven was om de placenta te laten komen bleek dat ook zij een tweeling had… Helaas deed dit kindje het niet goed en overleed het een aantal uur later aan de gevolgen van een ongediagnosticeerde tweelingzwangerschap. Ik sloeg mezelf voor het hoofd dat ik geen echo had gemaakt terwijl ik dat normaal van alle vrouwen doe tijdens de antenatal clinic. Omdat zij ongeboekt binnenkwam en meteen ingeleid was het niet gedaan.
Een aantal uur later, na enige stress omdat ze niet vorderde, beviel ook de eerste vrouw van haar tweeling. Gelukkig had zij een vlekkeloze bevalling en 2 prachtige kinderen. Tweelingen komen hier relatief iets meer voor dan Nederland lijkt het, maar twee op een avond gebeurt ook hier niet vaak.
De jonge moeder die bevallen was van de tweeling sprak een andere taal dan de meesten van onze staff. Vandaar dat niemand echt met haar kon praten en we haar niet konden vragen hoe ze zwanger geworden was. Was ze verkracht? Wist ze hoe je zwanger kon worden? Ze was duidelijk niet getrouwd, want ze was alleen in het ziekenhuis, zonder familieleden. Blijkbaar was het een schande dat ze zwanger was. Er was niemand die haar hielp met koken en wassen, niemand die haar hielp met haar baby…laat staan als ze 2 baby’s had gehad.
Tenslotte hebben we een artikel bijgevoegd over de krokodillen. We zitten midden in het seizoen waarin ze kleintjes krijgen en dat betekent dat ze nogal agressief zijn. We horen soms verhalen uit de dorpen van aanvallen en helaas loopt dit niet altijd goed af.
