‘Pray not until God hears you, but until you listen to God’
Deze tekst werd zichtbaar na het opruimen en schoonmaken van de staff flat waar we heen zijn verhuisd. Dr. Sebastiaan en Lina maakten plaats voor ons en zijn een maand geleden vertrokken richting Nederland. De tekst drukt uit hoe we God’s aanwezigheid in Kikori ervaren. Op een plek waar de grenzen van het menselijk handelen snel zijn bereikt, is het samenvouwen van onze handen soms het enige wat we nog kunnen. Hier worden we sneller gedwongen God aan het woord te laten. Onze afhankelijkheid van God laat Hij niet onbeantwoord. Hij beantwoord onze gebeden keer op keer op wonderbaarlijke wijze en zorgt goed voor ons. Beter dan we voor onszelf zouden kunnen zorgen.
Enige tijd geleden kregen we het verzoek van YWAM Townsville (Youth with a Mission) of we hun team op het medical ship wilden versterken tijdens hun bezoek aan de Gulf Province. Omdat Erica en ik toe waren aan een break, leek het ons een goed idee om het nuttige met het aangename te verenigen door een paar dagen met YWAM mee te gaan en daarna een paar dagen te spenderen in Kapuna om Independence Day te vieren en Wijnand en Elize uit te zwaaien.
Samen met enkele andere collega’s van GCS zijn we op een vroege ochtend met onze dinghy naar het schip gebracht. Het YWAM schip lag in een baai van de oceaan op een uurtje varen van Kikori Hospital. De oorspronkelijke reisduur werd fors overschreden vanwege miscommunicatie tussen onze driver en de YWAM ship manager. En omdat we in de swamps van de Gulf Province geen bereik hebben, zat er niets anders op dan een enorme omweg te maken en veelvuldig te vragen naar de ligplaats van het schip. Doorweekt en hongerig bereikten we na vier uur het voormalige cruiseship en werden we voorzien van een overvloedige maaltijd.
YWAM Townsville bezit een schip dat plaats biedt aan meer dan honderd vrijwilligers en fungeert als uitvalsbasis voor de medical outreaches naar de settlements in de kustregio’s van Papoea-Nieuw-Guinea. De meeste vrijwilligers gaan mee voor de duur van één of twee outreaches van twee weken en komen vanuit de hele wereld. Sommige vrijwilligers hebben een medische achtergrond, terwijl andere vrijwilligers bijvoorbeeld in de keuken helpen. De vrijwilligers worden opgedeeld in teams en bezoeken één van de settlements in de omgeving van de ankerplaats van het schip. Erica maakte onderdeel uit van het primary healthcare team en ik ben meegeweest met het community engagement team en het optometrieteam. Het community engagement team geeft educatie over allerlei onderwerpen zoals bijvoorbeeld malariapreventie, hygiene en puberteit en vertelt over God d.m.v. bijbeldrama en het zingen van liederen. In het optometrieteam hielp ik mee met de oogtesten en het aanmeten van nieuwe brillen. Het primary healthcare team hield doktersspreekuur en verloskundigenchecks en immuniseerde jonge kinderen.
We genoten van onze tijd aan boord, van de nieuwe contacten, de westerse maaltijden (en de kaas) en van onze hut met airco. Erica heeft ook haar gebit nog even laten checken in de dental clinic aan boord. Daarnaast was het erg nuttig om samen met onze GCS collega’s mee te gaan op de outreaches. Alhoewel we nog maar korte tijd in PNG zijn, fungeerden we als een soort brug tussen de verschillende culturen. Vooral Erica’s aanwezigheid was nuttig bij het geven van context en het synchroniseren van de behandelingen met het PNG healtcare system. Bovendien was het erg leuk om op deze manier kennis te maken met de verschillende settlements en meer te leren over het leven in de de Gulf province.
Direct na ons verblijf aan boord van het YWAM schip zijn we naar Kapuna gegaan, zo’n 4 á 5 uur varen vanaf Kikori. Kapuna bestaat naast het ziekenhuis uit een kleuterschool, een basisschool en een trainingsschool voor community health workers (een soort verpleegkundigen). Iedereen die in Kapuna woont, is op een bepaalde manier betrokken bij een van deze faciliteiten. Momenteel is er veel bedrijvigheid door de bouw van een compleet nieuw ziekenhuis. Mooi om te zien hoe dit steeds meer vorm krijgt!
In Kapuna hebben we Independence Day gevierd. Dat betekent niet alleen feest op maandag 16 september, maar ook in het voorafgaande weekend. Al het personeel werd ingedeeld in één van de vier groepen. Wij hoorden bij team geel, en moesten het in fun games, ball games en dans acts opnemen tegen team rood, team blauw en team groen. De fun games lijken op de oud-Hollandse spelen, maar bevatten PNG elementen zoals het staand aantrekken van een strakke spijkerbroek in een kano en het schrapen van een kokosnoot. De volunteers die dachten ook wel even te kunnen balanceren in een kano, kwamen bedrogen uit! Het kokosnoot schrapen werd vormgegeven in een heuse estafettestrijd, waarbij één teamlid de kokosnoot ophaalde en overhandigde aan een volgend teamlid die de stugge bast verwijderde. Een derde teamlid sloeg de kokosnoot in tweeën en overhandigde deze aan de laatste persoon die het witte vlees uit de twee opengebroken helften schraapte (zie foto). De avonden werden gevuld met een culturele competitie. Alle teams hadden verschillende acts voorbereid waarbij veel werd gezongen en gedanst. Het is mooi om te zien dat de locals hun Independence Day zo overtuigend vieren en trots zijn op hun land en hun cultuur.
Tijdens ons verblijf in Kapuna was er ook even tijd om langs te gaan bij grandma Lin, oftewel Bubu Mei (grandmother mother). In onze blog ‘verzetjes’ vertelden we al dat zij in 1949 samen met haar man Peter Calvert naar Kapuna is gekomen om te werken voor de organisatie London Missionary Society. Later is hieruit de zelfstandige organisatie Gulf Christian Services ontstaan. Inmiddels is ze 94 jaar en haar geheugen laat haar soms in de steek, maar nog steeds zit ze verlegen om een praatje en doet ze graag een inspectieronde door Kapuna om te zien hoe alles gaat. Ze deelt haar woonverdieping met het kantoor. Het is niet echt duidelijk waar haar woning begint en waar het kantoor ophoudt, dus soms schuifelt ze met haar stok dwars door het kantoorpersoneel op weg om bijvoorbeeld haar was op te vouwen. Tijdens één van onze bezoekjes ging ze ons voor in gebed en zegende ons verblijf en werk in Kikori. Het is ontroerend om te merken dat wat deze vrouw zegt gebaseerd is op levenservaring. Al haar wijsheid komt voort uit het feit dat ze het zelf doorleefd heeft. Haar kleinzoon die ook in Kapuna woont heeft onlangs een korte film gemaakt waarin ze vertelt over haar keuze om samen met haar man naar de Gulf Province te komen en over haar werk in de afgelopen decennia. Een aanrader (ondertiteling in het engels)!
Zie link voor de video
