Het einde van het jaar is alweer in zicht. In Nederland zijn de kerstplannen vast al in volle voorbereiding. Koud weer… Familie… Vrienden. Dat klinkt goed allemaal! Hier zijn de voorbereidingen ook in gang. Allereerst voor de komst van mijn zusje Lineke en zwager Erik. Nog twee dagen en we kunnen ze ophalen van het vliegveld! Zo leuk om kerst met familie te kunnen vieren!
Verder is Kapuna momenteel heel rustig doordat iedereen op zomervakantie is, dus komt het hele kerstprogramma aan op de mensen die er nog zijn. Wij onder andere dus. We gaan zien wat we ervan kunnen maken.
Nu het einde van het jaar in zicht komt betekent dat ook dat ons eerste jaar in PNG erop zit! Wat is dat snel en toch ook langzaam gegaan. Een jaar zonder familie en vrienden, een jaar zonder de Nederlandse gemakken, een jaar een baan in de bush… Toch kijken we terug op een mooi jaar waarin we de organisatie goed hebben kunnen leren kennen en al heel wat van de provicie en het land waarin we werken hebben kunnen zien. Ondertussen zien we steeds meer wat de behoeften hier zijn. Hopelijk kunnen we daar meer op inspringen aankomend jaar. We hebben namelijk besloten om nog een jaar te blijven.
Afgelopen weekend had onze pastor een weekend georganiseerd voor alle jeugd uit de provincie. Allemaal mensen kwamen spreken, danwel over God en geloven, danwel over allerlei andere zaken. Wijnand was uitgenodigd om een praatje over business te houden, onder andere over hoe zet je een business op en hoe budgetteer je. Vooral dat laatste is hier erg lastig. De meeste mensen kunnen niet goed omgaan met geld aangezien het concept geld nog vrij nieuw is in de bush. Dus regelmatig horen we dat ze iets niet kunnen doen omdat het geld op is. Een van onze hoofdzuster is hier een voorbeeld van. Naar lokale maatstaven verdient zij goed. Ze heeft 2 kinderen op de basisschool en 1 studerende. Dus aardig wat kosten. Een paar maanden geleden was zij naar Moresby geweest voor een conferentie. Toen ze terug kwam was het geld op… Ook geen geld voor haar dochter die dit jaar voor het eerst naar school zou gaan… Dus nuttig voor iedereen die daar was om een hele basic les te krijgen over budgetteren. Tijdens de speech vroeg Wijnand hoeveel mensen een betaalde baan hadden. Van de kleine 100 luisteraars was er naast onze hospital staff slechts, een leraar. De rest had geen baan en verdiende dus niks.
Daarnaast deed de medische staff tijdens het weekend een praatje over TB, hier kon ik op aansluiten. Tijdens mijn korte praatje wilde Vika ineens op de arm om de microfoon van dichtbij te zien. Toen was daar ineens een hele luide ‘Allow’ en had ze meteen alle lachers op de hand. Haar eerste debut op het podium… 😉
Het wordt weer warmer in Kapuna. Het droge seizoen is aangebroken, dus weer lekker zweten. Dus hadden we bedacht dat het lekker zou zijn om af en toe een afkoelende duik te nemen. Gelukkig stond ergens in Kapuna een halve watertank die niet meer functioneerde dus konden we die mooi gebruiken. Nu hebben we naast ons huis een heeeerlijk zwembad… Vannacht hadden we een hele goede bui en is de bak meteen mooi gevuld. Dus wij brengen onze vrij uurtjes nu door in het water, heerlijk. Vika is de grootste fan, een klein waterratje in de dop.
Afgelopen week kwam eindelijk de cargo weer aan. We hadden er even op moeten wachten, dus de winkel was al een tijdje leeg en onze persoonlijke boodschappen waren ook al even op. Af en toe ’s avonds was het wel wat strijd om iets fatsoenlijks op tafel te krijgen, maar ook dat hebben we overleefd de afgelopen maanden. Telkens als wij in Moresby zijn doen we boodschappen voor onszelf, dit wordt per boot dan naar Kapuna gebracht tegelijk met de goederen voor de shop. Zo kunnen we havermout en pasta etc inslaan, lekker voor de afwisseling. In oktober hadden we boodschappen gedaan, alleen was de boot nog steeds niet gekomen. De boodschappen van mei waren op, dus we moesten op rantsoen. Heerlijk om nu de kast weer vol te hebben!
Op de boot zaten ook een aantal dozen met boeken van Buk Bilong Pikinini voor onze school. Wat zullen de kinderen blij zijn als de school weer begint. Ook hadden Annemarie en Niels allerlei dozen gevuld met speelgoed. Vika’s hele speelgoed voorraad is in een keer verdubbeld. Het was net sinterklaas hier in huis, de ene na de andere doos werd vol verbazing geopend. Wat een verrassingen! Vika keek haar ogen uit! Een deel van het speelgoed geven we met kerst cadeau aan de kinderen in het ziekenhuis. Deze kinderen hebben vaak helemaal geen speelgoed, dus die zijn blij met alles wat ze krijgen!
Vika weet heel goed wat ze lekker vindt. Kaas, yoghurt, vlees. Allemaal schaarste producten hier. Tegenwoordig eet ze naast de sago, kokosnoot, ananas en ander fruit wat we hier hebben ook krab, vis (‘pit’ zoals ze het zelf noemt) en zelfs olijven en brie (wat we laatst op vakantie voorgeschoteld kregen. Bijzondere smaken toch voor zo’n klein meisje.
Vanaf nu is het ook mogelijk om ons te volgen op deze site. Blijkbaar moesten wij een knopje omzetten…
Tot over 3 weken! Dan zijn we terug van onze week vakantie. Misschien kunnen we Lien en Erik overhalen iets voor jullie op te schrijven… Verandering van smaak doet eten toch?! Groetjes!
