Lieve allemaal,
Zoals jullie merken plaatsten we de laatste tijd niet zoveel blogs, dus hoog tijd voor een update! Gelukkig is ons netwerk weer terug. Het is minder snel en minder stabiel, maar we zijn blij dat we na 2,5 maand zonder netwerk eindelijk weer zonder al teveel moeite berichtjes konden versturen naar Nederland.
Ondertussen lijkt het in PNG nog rustig op corona gebied. Er zijn nu 8 bevestigde gevallen in PNG. De eerste twee gevallen waren al een tijdje geleden en betrof beide buitenlanders die hier waren voor werk. Daarna is er een nieuw geval op gedoken op een van de eilanden in PNG. De Engelse krant ‘the Guardian’ schreef een indrukwekkend artikel over dit corona geval en over de zorg in het ziekenhuis waar de casus opdook.
Naast dit ene geval werd zo’n twee weken geleden bekend gemaakt dat er ook drie nieuwe gevallen waren in de Western province. Deze provincie ligt aan de grens met het Indonesische Papoea (voormalige Nederlandse kolonie) en het was al bekend dat er Corona rond ging in Papoea. Er werd volgens de overheid van PNG veel gedaan om de grenzen te bewaken. Er zijn echter stammen in de grensregio die aan beide kanten van de grens wonen, dus het is ontzettend lastig om deze grenzen volledig dicht te houden. Verhalen over corrupte grensbewakers helpen daarin natuurlijk niet mee.
Een aantal weken geleden ging er dan ook een team naar de grens om willekeurige mensen te controleren en daaruit volgden dus drie positieve uitslagen. De overheid kondigde in een persbericht aan dat deze mensen al in isolatie zaten. Wij hoorden echter van een dokter uit deze regio dat de betreffende mensen nog helemaal niet wisten dat ze positief waren en dat ze zeker niet aan zelf-isolatie deden. Dat de testen ook al twee weken daarvoor waren afgenomen, maakt het allemaal wel zeer waarschijnlijk dat deze drie mensen nog veel meer mensen hebben besmet. De overheid zegt echter dat ze nog 1000 mensen heeft laten testen en dat deze allemaal negatief waren.
Doordat het volgens de berichtgeving nu allemaal stabiel lijkt te zijn, is de ‘state of emergency’ ook versoepeld. Het meeste transport tussen provincies is nog niet toegestaan, maar transport van goederen vindt bijvoorbeeld nog steeds plaats. Dat betekent dat wij nog steeds brandstof krijgen van de oliemaatschappij om onze generator te laten draaien en dat we nog steeds onze boodschappen in de supermarkt kunnen doen. Helaas moeten we het wel even doen zonder de lekkere groenten uit de highlands, die normaal gesproken een paar keer per maand onze kant op komen, maar gelukkig biedt de markt nog volop lokale producten aan.
En hoe bereiden wij ons voor als Kikori hospital op wat mogelijk komen gaat? Nu we verhalen horen over ziekenhuizen die dichtgaan, zogenaamde Corona klinieken, die eigenlijk niet veel meer inhouden dan een tent voor het ziekenhuis om mensen te vertellen dat het ziekenhuis gesloten is en dat mensen naar huis moeten gaan. Nu we zien dat er nauwelijks kennis is over het virus en de meest wilde geruchten de ronde doen. Nu geld dat beschikbaar is gesteld voor de provincie, niet naar de ziekenhuizen gaan, maar vooral wordt gebruikt om inefficiënte awareness te doen door mensen die eigenlijk niet genoeg kennis hebben?
In Kikori proberen we als dokters en management veel te overleggen en te delen over Corona. We merken dat het nieuws in PNG maar beperkt is en dat er veel fakenews wordt verspreid op social media. Iedere week hebben we ten minste één bijeenkomst met alle medewerkers van het ziekenhuis en meerder keren per week geven we in de ochtendoverdracht een update over corona wereldwijd, zodat mensen realistische informatie krijgen, alert blijven voor het gevaar, maar tegelijkertijd niet in paniek raken.
In het ziekenhuis hebben we niet veel beschermingsmateriaal en we hoeven van de overheid ook niet veel te verwachten. Op dit moment dragen we slechts maskers en wassen we heel vaak onze handen en mochten er meer patiënten komen die verdacht zijn dan zullen we onze (uitwasbare en wegwerp) schorten moeten gaan gebruiken.
We hebben van onze twee TB afdelingen, één afdeling gemaakt. De leegstaande afdeling is nu onze ‘hoest afdeling’. Tot nu toe is die vooral gevuld met jonge kinderen met longontsteking en opnieuw enkele patiëntjes met kinkhoest. Onze zuurstofconcentrators zijn op dit moment een probleem. We hebben er op dit moment twee die werken en dat is sowieso al erg weinig voor ons ziekenhuis, maar voor een corona crisis is dat zeker veel te weinig. Omdat zuurstof geven een van de weinige behandelingen is die we aan Corona patiënten kunnen geven, hebben we besloten om nog een extra zuurstofconcentrator aan te schaffen. Meer over de aanschaf van onze nieuwe zuurstofconcentrator en een eventuele donatie vind je hier.
Ook hebben we als ziekenhuis twee keer een vergadering gehad met allemaal belangrijke mensen uit het district. Tijdens de eerste meeting werd er een commissie samengesteld, die allerlei maatregelen zou doorvoeren. De volgende dag hadden ze hun eerste meeting en werd direct de hele samenstelling van de commissie weer gewijzigd. Deze commissie heeft vervolgens enkele maatregelen doorgevoerd met betrekking tot transport en samenkomsten. Zo werd er een tijdje geen brandstof meer verkocht om mensen in hun eigen dorp te houden. Als gevolg hiervan zagen wij een week lang nauwelijks mensen in het ziekenhuis, wat natuurlijk best gevaarlijk is. Verder hadden sommige belangrijke mensen al wat awareness gedaan, waarbij ze in hun dorpen hadden verteld dat alle mensen met Corona overlijden. Op dit moment ligt de awareness even stil, omdat ze nog wachtten op schorten en maskers voor het doen van de awareness. Het was goed om tijdens deze meeting uit te kunnen leggen welk nieuws verspreid moest worden: handen wassen, blijf zoveel mogelijk thuis, blijf in huis als je hoest, wanneer naar het ziekenhuis te komen etc. En we konden uitleggen dat het eventuele beschermingsmateriaal beter tot zijn recht komt in het ziekenhuis.
Ik begreep van sommige mensen dat het vochtige en warme klimaat wel eens ongunstig zou kunnen zijn voor Corona, dus wie weet houdt dat de verspreiding tegen. Dat de PNG populatie relatief jong is, is een voordeel, maar helaas zorgt TB ervoor dat mensen hier kwetsbaar zijn. We hopen en bidden met de hele natie nog steeds voor een wonder!
