Corruptie en disfunctionerend beleid

Het droge seizoen heeft zijn intrede gedaan. Na maanden van regen en lekker cool weer werd het in oktober langzaam al warmer. November deed er een stapje bovenop. De hele maand regende het niet. Alle watertanks liepen leeg en iedereen probeerde te bezuinigen op watergebruik. In december is de temperatuur nog iets verder omhoog gegaan. Gelukkig regent het nu wel af en toe waardoor het weer een beetje afkoelt. Sommige dagen loopt het tegen de 40 graden. Dat betekent dat het ‘buiten warmer is dan binnen’, en dus zweten we erop los. Zelf om 9u ’s ochtends kan je nat van het zweet zijn als je alleen maar buiten in de zon staat voor een aantal minuten. Wij vinden de hitte nog steeds lastig om mee om te gaan. Je energielevel keldert, je voelt je niet lekker ontspannen, het is veel te warm om de kinderen op te tillen enz. Doe mij maar lekker 20-25 graden 😉

Voordelen aan dit klimaat zijn er ook. Zo kan je je in Nederland afvragen welke schoenen je vandaag zal dragen, welke van de zoveel paar die je hebt. Hier is het antwoord steevast: slippers (of regenlaarzen als het regent). Over de vraag ‘wat zal ik aandoen, lange mouwen/korte mouwen, lange broek/korte broek’ hoeven wij ook niet na te denken. Altijd kort en licht, maar wel volgens de hier geldende kledingvoorschriften. Die kledingvoorschriften willen het liefst dat we als een tent gekleed gaan. Meestal ben ik daar een beetje te recalcitrant voor, maar over de knie/over de schouder wordt wel gewaardeerd. Dit soort kledingvoorschriften zijn trouwens geintroduceerd door de missionarissen die hier een aantal decennia geleden voet aan wal hebben gezet. Voorheen droeg men namelijk grasrokken. En blote borsten was geen probleem. Door de jaren heen heeft de missionaris zijn degelijke conservatieve kledingsstijl door weten te drukken en daar moeten wij vandaag de dag nog steeds mee leven. Helaas als je het mij vraagt. Ik had het wel lekker koel gevonden om in een grasrok te lopen, en zonder t-shirt 😉

Blote borsten zijn hier trouwens nog steeds geen probleem. Zo onderzoek ik de meeste vrouwen gewoon buiten op de veranda. Niemand die op of om kijkt als ze hun borsten tevoorschijn toveren. Veel vrouwen dragen nog geen BH en hun borsten komen soms bijna onder hun shirt uit gebungeld. Steeds meer vrouwen proberen wel iets te dragen, meestal in de vorm van een sporttopje, die kan je hier namelijk kopen. Sommige vrouwen hebben een BH op de kop weten te tikken. Die BH zijn vaak zo oud dat de achterkant met een touwtje bij elkaar gehouden moet worden. Over de voorkant dan nog niet gesproken…

Terwijl blote borsten geen probleem zijn, zijn bovenbenen dat wel… Oelalala, als iemand die bovenbenen van een vrouw ziet… Zelfs knieën zijn een stapje te ver voor de meeste mensen.

We zijn weer aan het hardlopen! Nu het droge seizoen is gestart is onze trail naar Kairimai weer opgedroogd en kunnen we weer rennen. Rennen doen we zaterdagochtend vroeg. Realiteit is dat 9u vaak z’n vroegst is. Daarvoor moet ik naar het ziekenhuis en 6u in de ochtend hebben we geen oppas voor de meiden. Sommige dagen is het rond 9 uur al zo warm dat de lucht die je inademt warmer is dan de lucht die je uitblaast. Het gevolg is dat we liters zweten in het halfuurtje dat we rennen en dat het twee dagen kost om te dehydreren. Elke keer als ik ren vraag ik met af hoe Pleuni dat toch 42km heeft gedaan in Haiwai (ironman super topper vriendin). De track naar Kairimai wordt niet zo best onderhouden. Vaak is het gras hoog en zijn de bruggen niet goed onderhouden. Momenteel zijn ongeveer 5 van de 8 bruggen ingestort. Een brug is een dunne boomstam over het water van zo’n 10 meter. Zonder reling om je vast te houden natuurlijk… Jul is erg goed in boomstam balanceren. Jut wat minder en dat levert soms een (bijna) nat pak op.

Eens per maand gaan we met het medisch team naar Baimuru om ward rounds te doen. Baimuru ligt op een uur varen en heeft een health center (HC). Dit health center wordt gerund door 9 man verpleging. Toch functioneert het HC van geen kant en dat is de reden dat we op eigen houtje ‘supervisory visits’ maken. De nurses zijn 30 jaar geleden opgeleid en hebben nooit bijscholing gehad. Hun manier van aanpak komt soms dan ook uit het stenen tijdperk. Een van de favoriete medicijnen die ze voorschrijven is Amoxicilline (een antibiotica). Wist je dat dit antibiotica voor echt alles werkt? Van rugpijn tot knieklachten tot hoofdpijn, overal kan je Amoxi voor geven. Variërend van een losse dosis zoals je paracetamol kan nemen tot een behandeling van een aantal dagen. Sommige patiënten komen zelfs naar het HC toe met de vraag of ze wat Amoxi mogen, want ze hebben zo’n pijn. Kan je de nurses iets kwalijk nemen? Ze werken hier al tientallen jaren en nooit heeft iemand ze bijgeschoold en praktisch nooit komt iemand van de overheid kijken hoe ze hun werk doen.

Negen man werken in dit HC. De meeste keren als ik kom zijn er 1 of 2 aan het werk. De helft van werknemers zitten in Port Moresby en die werken überhaupt niet. De andere helft is in Baimuru, maar komt alleen opdagen als ze daar zin in hebben. En dat is niet vaak. En als ze dan in het HC zijn lopen ze niet al te hard. Dan maar een half lichamelijk onderzoek (als ze dat al doen). Ik sprak met de man die te boek staat als laboratorium en röntgen technician. In Baimuru hebben ze geen lab en ook geen röntgenapparaat, dus hoeft hij eigenlijk niets te doen is zijn redenering. Hij woont in een overheidshuis en krijgt elke 14 dagen zijn salaris uitbetaald, maar hij doet er niets voor. Want, zo redeneert hij, de faciliteiten zijn er niet. Nu is de faciliteit een probleem. Het gebouw staat namelijk op instorten. Dat hier überhaupt nog mensen kunnen worden gezien is een wonder. Er is al jaren geen toilet en geen stromend water. Eigenlijk is er niets, behalve een paar in elkaar gestorte gebouwen. Gelukkig heeft de overheid dit serieus genomen en ze hebben een nieuw health center gebouwd. Het gebouw is al een half jaar af, maar nog steeds niet geopend. Er wordt gewacht op een of andere hoge pief, die moet het lintje knippen. Kom nou eens op jongens, open dat gebouw en help je mensen! 9 man krijgen elke 14 dagen hun salaris en dat voor bijna nul services die geleverd worden. Is dit een nieuw probleem? Nee, dit gaat al jaren en jaren zo… Er er uitzicht op verbetering? Nee, niet als je het mij vraagt. We wijten het maar weer aan een disfunctionele overheid. Want dat is waar het allemaal begint.

Over een disfunctionele overheid gesproken, een paar maanden geleden zijn er een aantal polio casussen ontdekt in PNG. En dat terwijl polio al lang niet meer voorkwam in PNG. Conclusie: er wordt niet goed genoeg gevaccineerd. Kapuna doet braaf 3 keer per jaar zijn vaccinatie rondes. Maar we krijgen er geen cent voor. Alles moet gebeuren van het erg krappe budget dat we hebben. Het geld dat de overheid krijgt voor vaccineren steken ze in eigen zak of wie weet waar het heen gaat. Op de meeste plekken wordt dus niet gevaccineerd. Nu heeft de overheid, waarschijnlijk onder Australische of buitenlandse druk een grote vaccinatie campagne opgezet tegen polio. Ieder kind in PNG moet de komende maanden 3 keer gevaccineerd worden voor polio. Op stel en sprong worden alle medische faciliteiten geherorganiseerd. Er wordt geld rondgebracht, mensen reizen op en neer naar de provinciale hoofdstad etc en iedereen is druk om alle kinderen te vaccineren. Waarom wordt er nu ineens zo hard gerend? Omdat iedereen die meewerkt een enorm geld bedrag krijgt. Voor 3-4 dagen vaccineren krijgen de health workers een bedrag gelijk of hoger dan een twee weeks salaris! Bovenop hun eigen salaris. Voor een paar dagen werken! En dat terwijl we het hele jaar de touwtjes aan elkaar knopen om de reguliere patrols door te laten gaan, krijgt nu iedereen een zak geld mee. Op de suggestie of we dit geld misschien op de ziekenhuis rekening konden zetten zodat we in ieder geval genoeg geld hebben voor een heel jaar patrols volgend jaar wordt negatief geantwoord. Nee, het zijn vergoedingen voor de staff. Sommige mensen zeggen dat ontwikkelingswerk het systeem kapot kan maken. Dat is precies wat hier gebeurd. Door mensen te belonen met zulke exorbitante bedragen willen ze niets meer doen zonder beloning. Waarom zouden ze op de reguliere patrols gezondheidsvoorlichting geven? Waarom zouden ze families screenen op TB? Ze krijgen er immers niets extras voor… ook in PNG treedt de Westerse zoektocht naar geld en rijkdom steeds meer in…