Hallo lieve mensen!
Daan, Noor en ik zijn thuisgekomen van een 6-daagse outreach naar een tiental kustdorpen. Samen met collega’s hebben we vertelt over die verrekte Corona pandemie, en machtig veel kinderen gevaccineerd, zieke mensen behandeld en gesproken over huiselijk geweld (een serieus probleem hier!).
De trip was dermate avontuurlijk dat Daan en ik wat wisselend waren in onze emoties. Glibberen over losse takken boven het moeras, poepen in de rivier, slapen op de grond en krab eten. Een heleboel krab eten. ‘S ochtends krab, ‘s avonds krab. Gelukkig bleek Noor van krab te houden. De hele toestand was primitiever dan alles wat we eerder hadden meegemaakt.
Toch hadden we deze trip niet willen missen. De gastvrijheid was onovertreffelijk en de mensen en hun eenvoudige huishouden overweldigend. Noor kreeg meer aandacht dat ooit terwijl ze op mijn schoot mijn stethoscoop vasthield. Dit vergeten we nooit meer!
En Corona: nog geen casus in onze provincie, een paar in het land. We hopen dat dit komt door de onbereisbaarheid van het land en niet door gebrek aan diagnostiek. De grootste maatregel die onze community neemt is: bidden dat God helpt. De mensen van afgelopen week doen dat al jaren. Bij gebrek aan bereikbaarheid van zorg is dat zo klaar als een klontje. Corona is in dat opzicht niets nieuws onder de zon.
Groet uit de jungle!
