—- een blog door Wouter Steeneveld & Annemiek te Loo —-
Voor de Muldertjes wordt het zo onderhand een gewoonte dat ze bezoek krijgen van het thuisfront. Maar voor ons waren de eerste ervaringen met PNG verre van gewoon. We hebben al menig deel van onze mooie aardbol mogen aanschouwen, maar dit stukje aarde is toch wel heel bijzonder.
40+ uur aan één stuk
Na een reis van 35 uur tot aan de hoofdstad Port Moresby lijkt alles nog vrij normaal. Het vliegveld ziet er ontwikkeld uit, de mensen zijn normaal gekleed en als blanke mensen worden we niet gek aangekeken. Dat normale verandert wanneer we in het gecharterde mini-propeller-vliegtuigje van Total stappen en richting de ‘swamp’ oftewel de Gulf Province vliegen. De gebouwen verdwijnen, de jungle wordt steeds dichter en de al sporadische wegen worden omgeruild voor brede beige rivieren.
Na een uurtje landen we op een kale vlakte midden in de jungle. We stappen het vliegtuigje uit en het eerste dat we zien is de brede smile van Wijnand. Heel gaaf om hem na meer dan een jaar op zo’n locatie weer te zien! We stappen de dinghy in om 3 uurtjes in de felle zon richting Kapuna te varen. Het enige dat we zien is water, jungle, vogels en een hele grote krokodil.
Onderweg stoppen we in een dorpje waar schoon drinkwater en toiletvoorzieningen helaas erg slecht aanwezig zijn. Slechts 1 composttoilet en een aantal provisorische regenwater opvang tanken voor 800 man. De meeste mensen doen hier hun behoefte nog in de rivier, waarnaast anderen zich staan te wassen. Niet voor niets ook dat Water & Sanitation voorzieningen van dorpen rondom Kapuna één van de projecten is waar geld voor nodig is.
Na een uurtje komen we aan in Kapuna. We stappen de jetty op en zien alleen maar smilende mensen. We voelen direct dat er een goede sfeer hangt in Kapuna. We lopen richting het paleisje van de Muldertjes en zien daar een klein wit mensje heel verbaasd staan kijken. Blijkbaar vindt Vika het gekker om nieuwe blanke mensen te zien dan lokale.
We krijgen een verfrissend welkom met een kokosnoot in het ‘zwembad’ en eten een lekker maaltje van de meegebrachte NL’se chorizo’s en groentes vanuit Port Moresby. Met een voluit spelend junglekoor op de achtergrond storten we na een reis van meer dan 40 uur ons bed in.
Het leven in Kapuna
Uitslapen zit er in Kapuna niet in. Rond een uurtje of 5 begint het hanenconcert en een uurtje later wordt Vika wakker. Mooi op tijd het bed uit om het dorp te verkennen dus.
Een dag uit het leven van de Muldertjes is toch wat anders dan dat we gewend zijn in NL. Alles duurt net even wat langer. En dat maakt ook niet uit, want in Kapuna heerst geen haast of stress. Een kokosnoot uitschrapen voor je dagelijkse ontbijtje. De overblijfselen geef je aan de kippen, die je weer nodig hebt voor je eitje. In de vroege ‘coole’ uren van de dag ga je tuinieren voor een mooie aanvulling op je etenswaar. Het buitenlaten van de geiten Tom en Didi levert ook de nodige situaties op. Door slechte communicatie tussen Wouter en Wijnand neemt Didi geregeld de vrije loop. En Vika dartelt overal mooi tussendoor.
Nu we er toch zijn
In de komende dagen worden we ingezet voor van alles. We geven de basisschool kinderen een les over Europa en tijdens gym hockey en kickboksles. Wijnand en ik geven de interns een les over business en marketing. Erg leuk en bijzonder om te doen. De werelden staan zo ver van elkaar af dat je bij alles moet bedenken of het duidelijk is. Annemiek loopt een aantal keer mee met de visites van Elize en maakt een natuurlijke bevalling en een halve keizersnee mee. Na een tijdje wordt het haar te veel en moet ze toch afhaken. Echt respect zoals Elize daar in de operatiekamer (voelt eerder aan als sauna) zo lang staat te opereren.
Paars hoofd
Bij de wekelijkse sportles konden we natuurlijk niet ontbreken. De halve snelheid die je in de jungle moet aanhouden ging even niet op bij het uurtje intervallen, opdrukken, crunches, noem maar op. Waar Wouter aan het begin nog de instructies gaf moest hij met een paars hoofd toch echt het stokje teruggeven aan Wijnand. Nog nooit zo warm gehad, pffff…. Zonaanbidder Annemiek had nergens last van en huppelde vrolijk rond met het vrouwen sportuurtje.
De bush in
Wanneer je diep in de bush woont moet je natuurlijk ook een kijkje nemen in de swamp zelf. Stap de dorpsgrens over en je staat er middenin. Een moeras, niet gemaakt voor mensen zoals wij. Annemiek, gekleed als imker, bang dat er een mug of bloedzuiger op haar gaat zitten. En Wouter staat bij iedere stap weer een verdieping lager in de blubber. En Wijnand maar lachen.
Een verrassing
Bij terugkomst wordt Wijnand bij wijze van verrassing ondergedompeld met een bak water. Hij is (bijna) jarig en daarom zit het huis vol mensen en hebben we stiekem taarten gebakken met meegebrachte NLse producten.
En toen was er de haan
Iets wat Wouter aan het begin van de week al door Simon (een CHW) is beloofd is het vangen en slachten van een haan (vegetariërs kunnen dit stukje beter skippen). Met stukken hout was het zaak de haan bewusteloos te krijgen. Na een hunt van 10 minuten lukte dit. Vervolgens mocht ik aan de gang met het, niet al te scherpe, bush knife van Wijnand en Elize. Daarom laat ik de rest maar beter achterwege. Twee uurtjes later aten we een te donkere en te taaie haan, waarvan het hartje en de lever nog de beste bite hadden.
Wat ook nog even moest…
Een van de belangrijkste taken die nog op het lijstje stond was het maken van een aantal video’s. Wijnand en Elize hebben een aantal ontwikkelingsprojecten gedefinieerd. Hiervoor zijn we momenteel een donatie website aan het opzetten. Om het verhaal goed te vertellen is er filmmateriaal nodig. Mede omdat Elize niet graag in de spotlights staat, is dit iets dat we hebben opgeschoven naar de laatste dag Kapuna. Maar het materiaal is er en binnen korte tijd zal de website live waar je de projecten kunt bekijken en direct kunt doneren.
Op vakantie met de Muldertjes
De volgende dag vertrekken we namelijk voor 10 dagen richting het tropische en bounty-achtige New Ireland. Elize en Wijnand hebben hier het nodige over verteld, maar wat een mooie plekje aarde is dat. Wouter was extra blij, omdat hij voor het eerst tijdens het duiken haaien is tegengekomen.
Wij vonden het heel mooi en bijzonder om in Kapuna te verblijven. De community is erg hecht en we voelden ons ontzettend welkom en een tijdelijk onderdeel van de gemeenschap. Daarnaast was het super mooi om te zien hoe Wijnand & Elize hun huidige leven volledig in het teken zetten van het helpen van deze bijzondere mensen die zoveel minder hebben dan wij.
Annemiek & Wouter
Oh ja, mocht je nu al willen doneren, dat kan! Momenteel is er gestart met de bouw van het nieuwe Laboratorium. Iedere Euro is welkom. En het mooie is dat iedere Euro die je doneert 1,50 waard is, omdat Stichting de Wilde Ganzen een premie bijlegt. Dus geef gul!
Rekeningnummer: NL77 SNSB 0946 3821 82
Ten gunste van: Stichting Khuska (NLse stichting die geld ophaalt voor de ontwikkelingsprojecten in Kapuna).
O.v.v.: Lab Kapuna Hospital
