Opeens is het oorlog. Aan alle kanten wordt gevochten. Pijlen vliegen ons om de oren. Mannen gehuld in niet meer dan een paar bladeren sluipen over het terrein. Wie hoort bij wie? Wat is er aan de hand? Zijn die mannen voor of tegen ons? Wijnand raakt gewond. Leunend op een kruk, zijn arm in een mitella, ondersteund door 2 andere soldaten probeert hij het slagveld te verlaten. Nilza raakt ook gewond, een mes in haar buik. Op een brancard wordt zij voortbewogen. De camera’s flitsen. Het is herdenkingsdag… Een speciale dag om de tweede wereld oorlog, die ook hier heeft gewoed, te herdenken. Japan tegen Australië. Australië won. De soldaten vochten een dappere en zware strijd op de Kokoda track, in de buurt van Port Moresby. Een zwaar gevecht op moeilijk terrein. Of de oorlog ook hier heeft gewoed, in de Gulf province, is niet duidelijk. Herdenken in de Gulf doen we wel…
Sinds we in Kapuna zijn heb ik nog geen enkele keizersnede gedaan. Om de een of andere reden bevallen veel vrouwen hier zonder al te veel complicaties. Dat het een toch een keer aan zat te komen wist ik al langer, maar wanneer… Nou, afgelopen donderdag, toen was het ineens zover. De dag daarvoor had ik een meisje van 17 gezien die zwanger bleek te zijn van een tweeling. Dat wist ze zelf sinds twee dagen, toen we een echo van haar buik maakten. De onderste baby lag overdwars, wat een vaginale bevalling niet mogelijk maakt. Ik had dit aan de vrouw uitgelegd en haar en haar moeder verteld dat ik een keizersnede wilde doen om de kinderen geboren te laten worden. Ze had nog 4-6 weken te gaan volgens de schatting, dus we hadden nog alle tijd. In PNG mogen vrouwen niet over hun eigen lichaam beslissen. De echtgenoot of vader moet dit doen. De vader van de tweeling, een jongen van 20, was net een maand geleden overleden. Dus was de vader van het meisje zelf was degene die een beslissing moest nemen. Gelukkig stemde hij toe en werden de formulieren getekend. Niet wetende dat deze een dag later al van pas zouden komen… Die betreffende donderdag. Rond 19u werd ik geroepen. De tweeling was in partu! Aangekomen in de verloskamer blijkt dat het meisje al sinds de ochtend weeën heeft. Ze had dit aan niemand van de staff gemeld… Het blijkt dat ze al 9 cm ontsluiting heeft, en dat de baby inderdaad overdwars ligt. Snel trommelen we alle staff op en maken we ons klaar voor OK. Omdat opereren hier geen alledaagse kost is duurt het altijd even voordat alles en iedereen klaar is. Op de operatiekamer maak ik opnieuw een echo. De bovenste baby is in leven, maar bij de onderste kan ik geen hartslag meer vinden. Nee toch… we zijn te laat. Snel gaan we van start met de keizersnede om de tweede baby nog wel te redden. Een anesthesist hebben we hier niet, dus een van de verpleegkundigen doet de anesthesie. Gelukkig gaat de operatie heel voorspoedig en wordt de tweede baby levend geboren. Helaas blijkt inderdaad de eerste overleden te zijn. Met gemengde gevoelens verlaat ik de operatiekamer. Blij dat de keizersnede goed gegaan is. Verdrietig dat een van de baby’s het niet heeft gehaald. Hebben we de moeder niet goed geïnstrueerd? Wilde ze zich niet laten kennen door zich niet eerder te melden.
Na de keizersnede werd mij duidelijk hoeveel mensen tijdens de operatie voor ons aan het bidden waren. Dat alles goed mocht gaan tijdens de operatie. Iedereen is erg betrokken. Bijzonder om in deze omgeving te werken! En zeer regelmatig zien we hier dat gebeden worden verhoord, waaronder ook deze gebeden.
Wijnand is ondertussen nog steeds druk in onderhandeling met Total. Zij helpen ons met de logistiek van onder andere de goederen die naar Kapuna verscheept moeten worden. Voedsel, brandstof, bouwmaterialen etc. Deze onderhandelingen gaan nog niet altijd even gemakkelijk. Regelmatig komt hij weer een of andere egocentrische Fransoos tegen die vanuit de hoofdstad zijn zaakjes regelt en niet al veel idee heeft hoe het leven in dit rurale achterstandsgebied van PNG er aan toe gaat. Dit zorgt wel voor de nodige frustraties, maar houdt de gemoederen ook weer bezig.
Wijnand en zijn collega’s leiden 4 dames op om hun op kantoor te kunnen helpen. Deze dames zijn er nu een paar maanden en krijgen les over onder andere boekhouden, rekenen, typen etc. Afgelopen week maakten ze voor het eerst kennis met het internet… Nog nooit hadden ze van internet gehoord, nog nooit hadden ze iets van internet gezien, nog nooit hebben wij het concept internet uit hoeven te leggen. Elke klikje dat je doet moeten we voordoen, rechter muisknop, linker muisknop, knippen en plakken etc. Ze hadden geen idee. Bijzonder toch. Hoeveel mensen kom je nu tegen die echt geen idee van al deze dingen hebben? Zelf Vika is met haar 1 jaar al handiger op de computer dan deze dames…
Vika heeft een paar papa weken. Mama en papa heten nu allebei papa. En verder heet alles baa, poe of die. Gezellig aan het kletsen dus. En ze is de liefste baby van de wereld, maar dat hadden jullie vast al wel begrepen.
