Happy New Year! Allemaal de allerbeste wensen voor het nieuwe jaar! Hier een update van onze kerst en oud & nieuw en vooral een update over het bezoek van Lineke en Erik! Ons zusje en zwager. Later zullen ze waarschijnlijk zelf nog een blog schrijven, maar omdat ze nog wat langer op vakantie zijn maken wij vast een start.
20 december was het dan ineens zover. Wijnand reist af naar Purari om Lien en Erik op te halen. Wat leuk om elkaar daarna in Kapuna weer te zien! We hebben genoeg verhalen uit te wisselen en genieten van de tijd die we samen hebben. Een jaar hebben we elkaar niet gezien. Ondanks dat lijkt het alsof we elkaar gisteren nog zagen.
Zoals elke keer als er familie komt is het voor ons alsof het sinterklaas is. We worden overladen met cadeautjes en lekkers uit Nederland. Het blijft een feestje elke keer!
Na Kapuna en omgeving te hebben gezien reizen we af naar het strand, op zo’n 2 uur varen. Hier slapen we een in beach huis. Zo dicht bij zee kan je in Nederland nergens slapen, heerlijk horen we de hele nacht de golven van de zee. Lineke leert sago rolls maken en samen koken we op open vuur. Een klein beetje village life voordat we op vakantie gaan.
Terug in Kapuna is het kerst! We hebben samen met de weinige mensen die Kapuna achter zijn gebleven een leuk kerstprogramma in elkaar gedraaid. Eerste kerstdag wordt er door de staff voor alle patienten gekookt. Een uitje met heel veel eten. Bakken vol eten worden meegenomen door patienten en ik weet zeker dat dit een van de weinige dagen in het jaar is dat niemand honger heeft.
Ondanks dat wij familie en vrienden missen tijdens dagen als kerst is het heerlijk om nu familie op bezoek te hebben! Wij genieten volop…
Onder het mom van ‘we willen weten hoe jullie leven’ pakken ook Lineke en Erik de schop en het bush knife op en wordt er hard in de tuin gewerkt. Lineke werkt zich een dag volledig in het zweet. Van top tot teen is ze doorweekt. Met het bush knife, waarmee alle locals alles in de tuin doen, kan ze aardig overweg. Manlief helaas wat minder. Die slaat de eerste seconde dat hij het mes in handen heeft meteen een gat in zijn been en loopt vervolgens de rest van de vakantie met een verband. En hij Lineke maar waarschuwen dat ze voorzichtig moest doen…
Ook gaan Lien en Erik mee het ziekenhuis in. Lien heeft meteen raak als we de eerste avond een grote operatie moeten doen. De eerste operatie die ze ziet en dan ook nog in het midden van de jungle. De patiente was net bevallen en ontwikkelende na de bevalling hevige buikpijn. Bij nader onderzoek bleek de buik vol te zitten met bloed. Bij het openen van de buik bleek dit uit de baarmoeder te komen die oppervlakkig gescheurd was. Gelukkig konden we de bloeding stoppen zonder de baarmoeder eruit te hoeven halen. Ook had ze genoeg kinderen, dus konden we haar eileiders dichtknopen om te zorgen dat dit probleem zich in de toekomst niet meer zou voordoen. Eind goed al goed.
Een andere dag lopen ze weer mee. Terwijl het heel rustig is in het ziekenhuis besluiten we toch nog even de OPD binnen te lopen. Hier zit een patient met een voet die heel hard bloedt. Niet te stelpen is het. Dus aan de slag. Lien trekt handschoenen aan om de voet vast te houden terwijl ik probeer het bloeden te stoppen. Erik ontfermt zich in tussentijd over de moeder van de patient die overstuur is. Terwijl Lineke temidden van een hele bloedplas aan het werk was vertelt ze me naderhand dat ze eigenlijk niet zo goed tegen bloed kan en niet zo goed kon kijken.
Dan is het tijd voor vakantie! Met de MAF vliegen we naar Madang. De noordkust van PNG. Remi de Nederlandse piloot van MAF die ons vliegt woont hier, dus heeft meteen goede tips over wat te doen. Ook geeft hij ons het telefoonnummer van een Duits doktersgezin dat net gearriveerd is en in Madang op een tropisch eiland zal gaan werken. De dag na aankomst nemen we met hen de boot en reizen we naar Karkar eiland. Hier worden we via via naar een prachtig guesthouse gebracht met het mooiste uitzicht wat je je maar kan wensen. Een privebaai voor de deur, hoge golven en spelende dolfijnen. Prachtig!
We bezoeken het ziekenhuis waar het Duitse stel (met drie kinderen, 12, 10 en 9 jaar! Wat een grote stap om dan uit Duitsland weg te gaan!) gaat werken en geven hier en daar advies over hoe te werk te gaan in PNG. De familie is overwhelmed bij alles wat ze daar tegenkomen. Beide ouders moeten meteen vol aan de slag met allerlei trauma wat het ziekenhuis in komt. Bijzonder hoe je zelfs met een heel gezin en een goede carriere in eigen land kan beslissen een aantal jaar hier te komen werken.
Dan is het oud en nieuw. We vieren oud en nieuw bij de eigenaar van het guesthouse, Paul. De Duitse familie is ook van de partij. Er is heerlijk gekookt; foccacia, guacamole, heeeerlijke worsten en karbonades van de barbecue en zelfs biertjes. Ook is er vuurwerk geregeld. Het lijkt bijna een Nederlands oud en nieuw… Net na twaalfen vragen we Erik of hij nieuw jaar vaak inluidt met een bepaalde traditie. ‘Van de trap vallen’ is zijn antwoord. Hmm, bijzondere traditie… Niet lang daarna komt er iemand met een noodvaart de drempel van het huis overgezeild. Erik… met zijn bijzondere traditie… Die begint het jaar met een zere teen aan zijn al verwonde been.
Helaas komt aan de week vakantie snel een einde. We vliegen terug naar de highlands na een heerlijke hutspot maaltijd bij Remi thuis (gekookt door zijn Indonesische vrouw die de Nederlandse keuken goed onder de knie heeft). In de highlands gaan we helemaal los op de markt. Volop doen we boodschappen om mee terug te nemen naar Kapuna. Wortels, tomaten, broccoli, paprika, kool etc. Heerlijk… Helaas komt dan ook de tijd om afscheid te nemen van Lien en Erik. Zij nemen de bus richting Mount Wilhelm om daar de berg te gaan beklimmen. Wat hebben we 2 prachtige weken samen gehad.
Vika is vanaf het eerste moment groot fan van Dien en Edi. De hele dag heeft ze het over hun twee. Als we weer terug zijn en ik stop Vika ’s avonds in bed vraag ik haar wie ze allemaal een kusje wil geven. ‘Dien, Edik en papa’ is het antwoord. Nadat we de hele familie op foto’s kusjes hebben gegeven gaat ze naar bed. Daar herhaalt ze het nog een keer: ‘Dien, Edik, auto, broembroem’. Inderdaad lieverd, Lien en Erik zitten in de auto. Heel ver hier vandaan… Met een traan in mijn ogen gaat ze slapen. Steeds meer begrijpt die kleine meid dat we ver van de familie af zitten…
