Vapani ima! Een nieuwe blog…
De bankrekening van onze stichting is eindelijk geopend! Sinds een tijdje zijn we plannen aan het maken om in Nederland geld op te halen voor verschillende projecten die we in de organisatie willen gaan draaien. Een van die projecten is een water en sanitatie project in de hele omgeving. De andere is het aanleggen van zonne-energie in Kapuna. En de derde is een upgrade van het ziekenhuis. Het ziekenhuis is zo’n 75 jaar geleden gebouwd en aan sommige delen is al tientallen jaren geen onderhoud meer gepleegd. Het is ontzettend oud, vies en primitief. Tijd om hier wat aan te doen vinden we. We hopen jullie in de komende blogs meer te vertellen over het hoe en wat. Vooralsnog zijn we druk bezig plannen maken en proposals schrijven. En ondertussen maken Erwin en Wouter in Nederland een mooie website met allerlei informatie over de projecten.
Een van de grote cultuurverschillen tussen PNG en Nederland is dat mensen in PNG veel minder discipline hebben op werkgebied. Zo zijn er in de hele regio een heleboel aidposts, medische posten waar een community health worker (CHW) werkzaam is. Deze CHW krijgt betaald van de overheid. Heel vaak krijgt de CHW wel betaald maar verblijft hij in Port Moresby om daar zijn geld op te halen. Het salaris wordt namelijk gestort op een bankrekening, maar in het overgrote deel van de dorpen is er geen access tot de rekening. Dus moeten mensen de dure reis naar POM maken om geld op te halen. Vaak gaat hier maanden overheen. Maanden waarin niemand de aidpost bemand. Ook zijn er aidposts waar meerdere mensen werken. Mochten de werknemers al aanwezig zijn, op tijd op werk zijn ze nooit. Geregeld komen wij een uur of 10 aan om ergens te helpen en is de hele CHW nog in geen velden of wegen te bekennen. Soms komt er iemand rond lunchtijd opdagen, soms nemen ze de hele dag, hele week of een aantal maanden vrij… Een hele andere cultuur dan waar wij uitkomen dus. Maar waarom zou je ook werken als je salaris gestort wordt en niemand ooit controleert of je je werk wel doet?
Sinds de ‘healthy Kapuna day’ zijn we nog steeds aan het sporten. Elke vrijdag neemt Wijnand de mannen mee en ik de vrouwen. Vooralsnog hebben we veel enthousiaste deelnemers. Vorige week liet ik de vrouwen squads maken. En er werd wat afgelachen, wat een rare beweging. Het was maar goed dat er geen mannen in de buurt waren, niemand had dan nog serieus meegedaan denk ik.
Vorig weekend aan ons de schone taak om voor de eerstejaars studenten een leuke spelmiddag te organiseren. Ondanks dat het een uur duurde voordat we de studenten verzameld hadden hebben we daarna veel lol om en met hun gehad. Aan het begin werd er een beetje twijfelachtig deelgenomen, maar na de eerste spellen zat de sfeer er goed in en deed iedereen goed mee. Ook al kom je hier als dokter en bedrijfskundige, je wordt hier overal voor ingezet… Spel instructeur, sportinstructeur, docent etc.
Afgelopen week waren we aan het werk in de tuin. Meer en meer wordt er aan de tuin geklust, en het ziet er steeds mooier uit! Wat een verschil met een jaar geleden! Afijn, ik was in de tuin van de buren bezig en Wijnand in onze tuin. Tussen onze tuinen loopt een klein slootje. Over het slootje ligt een plank. Sinds een tijdje kan Vika alleen over de plank naar de overkant lopen. Ze doet steeds heel voorzichtig en telkens gaat het goed. Totdat…we die dag in de tuin bezig waren en ik ineens ‘plop’ hoor. Ik draai me om en zie Vika niet meer. Ik ren naar de sloot, en ja hoor, daar ligt ze. Midden in de modder. Ze tilt net haar hoofd op uit de modder en stamelt verbaasd: ‘boem, water’. Arm kind. Van top tot teen onder de modder. Dus meteen onder de douche (helaas waren we daar zo snel mee dat we niet eens de tijd hebben genomen om een foto te nemen) om alle modder eraf te spoelen. De uren daarna bleef ze herhalen: ‘boem, water’. Vervolgens, terwijl ik haar aan het afdrogen ben op het aankleedkussen, draai ik me om om iets te pakken. Die twee seconden had madame nodig om de talkpoederfles te open. En ja hoor, net de modder eraf, nu van top tot teen onder een witte laag talk poeder. Soms heb je je handen vol aan een peutertje….
Vorige blog schreven we dat Vika zichzelf ‘Piti’ noemt. ‘Piti’ is gepromoveerd tot ‘Viti’ deze week… We komen er wel… 😉