Afgelopen week , een van de avonden, lagen we in bed. Klaar om te slapen. Langzaam voelde ik dat ik wegzakte in een heerlijk diepe slaap, tot deze opeens verstoord werd door iets nats en kouds dat op mijn gezicht zat. Ik schrok wakker, scheen met mijn licht rond, maar zag niets geks. Ik zal het me wel verbeeld hebben dacht ik. Opnieuw viel ik in slaap. Opnieuw raakte iets mijn gezicht aan. In een reflex veegde ik het aan de kant en hoorde ik iets op de grond springen. Wat was dat?!?! Ik deed het licht zo snel als ik kon aan, keek achter het bed en schrok van het aangezicht van…een grote gifgroene kikker!!! Zat dat beest op mijn gezicht?!?! Snel maakte ik Wijnand wakker en samen bedachten we een plan hoe we het beest de deur uit kregen. Eerst moest ie de klamboe uit en daarna de deur nog uit. Gelukkig was de kikker net zo hard van ons geschrokken als wij van hem, dus was de weg naar buiten snel gevonden. Na dit incident wilde de de slaap niet zo goed meer komen. Ik dacht steeds; dit zou maar gefilmd zijn, dan zag ik mezelf in bed liggen, met op m’n hoofd een grote groene kikker… ieuw bah.
Nu we dit reptielen verhaal verteld hebben moeten we toch ook nog even terug naar een aantal weken geleden. Toen is er namelijk iets gebeurd wat we nog niet verteld hebben omdat Renkse dan niet durfde te komen. (Nu heeft ze een huis gekocht dus komt ze toch niet, en dus tijd om het verhaal te delen ;-)) Erwin en Tim waren net gearriveerd en ze waren blij dat ze in onze jungle villa konden overnachten in plaats van op een matje ergens op de grond in een village huis. Een beetje jungle luxe na een primitieve eerste week. Midden in de nacht werden ze wakker van wat geritsel. Ze hadden onze ratten verhalen gehoord, maar concludeerden al snel dat dit niet klonk als een rat. Ze schenen wat in het rond met een zaklamp, maar zagen niets geks. Dan maar weer slapen. Of toch nog een keer kijken in de richting waar het geluid vandaan komt… een grote slang zit daar…! Een meter van hun hoofd… Wij waren ondertussen zelf ook wakker geworden van het tumult. Toen het woord ‘slang’ viel renden we naar beneden om te aanschouwen wat er gebeurde. Daar zat de slang, in de kast. Een paar dagen voor de mannen kwamen ontdekten we dat een kip dagelijks eieren legde in de kast. Deze slang dacht ’s nachts een lekkere maaltijd te hebben en had de eerste twee eieren al ingeslikt. Aangezien wij geen idee hadden wat voor slang het was en we nooit eerder met een slang gedeald hebben werd de security snel gehaald voor een reddingsactie. Hij doodde de slang (+/- 2,5 meter) en vertelde ons dat het een python was. Gelukkig niet de death adder, maar alsnog niet een heel lekker beest om naast wakker te worden. Welkom in Kapuna mannen…welcome to the land of the unexpected…
Nog even verder in de dierenwereld. We hebben lang niet over onze kippenavonturen verteld. Dit was met name omdat het geen succes story was. Het een na het andere kuiken versleten we. Het eerste koppel gingen dood nadat we ze verkeerd eten hadden gegeven. De volgende werden door de havik opgesnoept. De volgende verdronken nadat de buren op ze hadden gepast. De volgenden liepen weg. De volgende was een hele leuke gele die elke keer naar ons toe gerend kwam als we buiten kwamen, ook een heerlijk maal voor de havik. En diezelfde havik heeft nog ongeveer 5 meer van onze kuikens opgegeten. Nou goed, je begrijpt dat het niet allemaal van een leien dakje ging wat huisdieren betreft. Maar nu is het dan eindelijk zover… We hebben 3 kippen die bij ons slapen en eten en die voor alsnog de havik overleefd hebben! Hoezé! Ze lopen de hele dag om ons huis en ’s nachts slapen ze in het kippenhok wat Wijnand en Simon getimmerd hebben. Het kippenhok bevat ook een broedplaats, dus laat de eieren maar komen! Het drietal is vrij tam en erg aan ons gehecht. Soms een beetje te, want dagelijks lopen ze ons huis in en komen ze de trap op op zoek naar wat voedsel. Dat is dan weer niet de bedoeling…
Dan hebben we nog al het gevogelte in en om het huis. Dit varieert van flying foxes (grote vleermuisachtigen) die naast ons huis in de bananenbomen zitten te knagen, parrots die onze kokosnoten opeten en keihard schreeuwen tot een een paar kleine huismusjes die letterlijk de hele dag in en uit vliegen. We hebben geen glas voor de ramen, dus ze kunnen vrij rondvliegen. Om de een of andere reden ben ik van de meeste dieren in ons huis niet zo’n fan, maar deze vogeltjes zijn wel erg gezellig (en ze ruimen de kruimels op!)
Tot zo ver de dierenverhalen. Afgelopen week zijn we een paar dagen naar Kikori geweest. Op bezoek bij de andere Nederlandse dokter Maarten. Gezellig om weer even met wantoks onder elkaar te zijn. Daarnaast moesten er allerlei dingen overlegd worden over beide ziekenhuizen, dus daar hebben we goed de tijd voor gehad.
Vika is vandaag jarig! Een jaar… Als we haar vragen hoe oud ze is steekt ze een vinger in de lucht… Een aantal mensen in Kapuna dachten dat ze haar eerste stapje los gezet zou hebben voor haar eerste verjaardag, maar zover is het toch nog niet. Alleen staan gaat al heel goed, lopen is nog een beetje lastig. Aan de hand lopen gaat overigens heel goed, ze rent dan al bijna… Gisteren hebben we met een aantal mensen haar verjaardag gevierd. Onze veranda zat stampvol met genodigden en ongenodigden die taart roken. PNGers blijven PNGers, alles moet altijd op. Zo ook gisteren. Wij hadden 5 cakes/taarten gebakken en 2 taarten werden er meegenomen door anderen. Alles was op aan het einde. Naast dat PNGers van lekker en veel eten houden is de gewoonte dat als je naar een feestje gaat je taart en lekkers voor de familie mee terug neemt. Daar hadden wij natuurlijk geen rekening mee gehouden. Een aantal mensen eten dus zelf 5 stukjes taart en nemen op een bordje nog 10 stukjes mee voor de achterblijvers. Weer wat geleerd dus, de volgende keer moeten we nog meer bakken… Overigens hoor je hier nooit iemand over z’n lijn klagen, dik of dun, alles wordt altijd opgegeten. Dus altijd dankbare afnemers van je baksels in tegenstelling tot de Nederlandse feestjes waar de helft van de bezoekers altijd aan de lijn is…
Mijn ouders gaan komen! Gisteren is hun ticket voor oktober geboekt, dus wij zijn het volgende uitje aan het voorbereiden. We hebben heel veel zin om hen te laten zien waar wij wonen en wat wij hier doen!
