• gallery

Het project….Grote stappen voorwaarts

We zijn weer terug van weggeweest. We zijn op vakantie geweest in Australië (Tasmanië, Melbourne, Sydney) na een half jaar aangesloten in Kapuna te zijn geweest. We hebben een heerlijke vakantie achter de rug en hebben genoten van alles wat Australië te bieden heeft; natuur, heerlijk eten, vrij kamperen, eindeloos hiken, vrienden, gezelligheid, kou en warmte, bergen en strand etc. We kijken terug op heerlijke weken.

Inmiddels zitten we eigenlijk alweer volop in het Kapuna ritme. De bouw van het ziekenhuis is in volle gang en het is heerlijk om een team te hebben dat zo betrokken is. Voorheen kwam er veel op onze schouders. Nu met het nieuwe team verandert dat steeds meer en kunnen we steeds meer overdragen.

Een overzicht van de projecten die nu lopen:

  • De workshop, voor een groot deel betaald van Nederlands sponsor geld, is over de helft. De ene helft is af, met de bouw van de tweede helft wordt nu begonnen. Het wordt een enorme workshop, wat heel fijn is nu dit grote project gedraaid wordt.
  • De nutrition unit is zo goed als af!
  • De zwangeren-wacht-afdeling is zo goed als klaar!
  • Het staff huis is zo goed als klaar!
  • Twee weken geleden is begonnen met de renovatie van de outpatient department (OPD ofwel poli). De OPD bevindt zich in het oudste gebouw van het ziekenhuis. Dit was het eerste gebouw dat gebouwd werd in 1949. Dit is het enige gebouw dat vanuit historisch oogpunt gerenoveerd gaat worden. Een beetje nostalgie zeg maar…
  • De bouw van de nieuwe kinderafdeling gaat volgende week van start.
  • Er worden nieuwe paden aangelegd wat het veel makkelijker maakt om in het natte seizoen (nu) van de ene kant van Kapuna naar de andere te lopen. Wijnand kan momenteel bijna zonder natte voeten kantoor bereiken… En de paden zijn zo breed dat je elkaar kan passeren… iets wat nieuw is in Kapuna.
  • De offloading pontoon is gearriveerd! Een bedrijf uit Moresby is afgelopen week gearriveerd en begonnen met de installatie van de pontoon. Deze pontoon gaat de toegankelijkheid naar Kapuna heel erg veel verbeteren. Patiënten kunnen nu ten alle tijde aanleggen met hun kano’s en zieke mensen hoeven niet meer door de modder heen gedragen te worden naar het ziekenhuis. Dit maakt de toegang in spoedgevallen veel sneller. Ook het offloaden van de goederen zal straks vele malen sneller gaan. Wat een zegen dat we deze pontoon gedoneerd mogen krijgen! Er zijn jaren plannen gemaakt, maar nu gaat het eindelijk gebeuren! De hele regio komt kijken naar het enorme schip, de gigantische kraan en de pontoon zelf. Dit is het grote werk middenin de bush.

Afgelopen week had ik een leuk uitje in de helicopter. Een van de oliebedrijven had een dokter nodig om wat medische checks te doen. Ze stelden voor om mij en een van de verpleegkundige (Adam) op te halen per chopper. Geen probleem, klinkt goed! We werden gedropt in de dorp midden in de jungle en deden de checks die we moesten doen. Gelukkig hadden we na de checks nog kort tijd om wat kinderen te checken. Ongeveer 50 kinderen hadden al uren op ons zitten te wachten. Toen we hun vaccinatieboekjes checkten bleken de meesten nog nooit een vaccinatie gehad te hebben! Dit dorp ligt een stuk buiten onze catchment en het health centre dat verantwoordelijk is voor dit dorp doet niet aan vaccineren. Als een malle begonnen we alle kinderen te vaccineren. We wisten dat we maar even hadden voor de helicopter terug zou komen en deze kinderen hadden deze vaccinaties zo hard nodig. We hadden amper tijd om tegen de ouders of kinderen te praten. Prik in de ene arm, andere arm en volgende kind… Toen het oliebedrijf personeel aangaf dat we af moesten ronden gingen we in volle vaart door. We naderden het einde van de stapel boekjes en wilden perse alle kinderen een kans geven deze vaccinaties te krijgen. Gelukkig was de chopper iets later dan gepland. Toen het laatste kind z’n vaccinaties gekregen hadden raceden we naar de chopper die precies op dat moment landde… Pfff, wat een stress, maar ook wat een voldoening!

En wat een kromme wereld dat we opgehaald worden met een chopper (wat een paar duizend euro kost) om een paar medische checks te doen terwijl we altijd heel veel moeite moeten doen als we een hele zieke patient hebben die naar POM gevlogen moet worden. Dan moet iedereen, tot de hoogte baas, goedkeuring geven over het leven van die ene patient. En nu lijkt een chopperritje een normaalste zaak van de wereld.

Gelukkig hadden we een andere hele goede reden om naar dit dorp te gaan; 50+ kinderen kregen hun eerste vaccinaties! Eind goed, al goed zeg maar.

Met Vika en Lova gaat het goed. Vika gaat ondertussen naar Kindy waar ze een beetje leert schrijven en lezen (een klein beetje, ze is nog geen 4). Ze vindt school heel leuk, maar ze vindt dat ze ook heeeel lang moet wachten elke dag. Ze heeft elke dag les van 9 tot 12. Voor ons maakt het niet veel uit of ze wat leert, het is met name een leuke manier om met andere kinderen te zijn en niet de hele dag thuis te zitten. Over het algemeen heeft ze het heel leuk.

Lova gaat naar de preschool. Hier leert ze liedjes etc. Ze vindt het heel leuk om er heen te gaan. Aunty Anna gaat elke dag met haar mee en ze hebben samen veel plezier. Ook lijkt het alsof Lova in de peuter pubertijd komt, wat behoorlijk uitdagend kan zijn…dat komt vast ook wel weer goed.

Elize Mulder

1 Comment

  1. Gerda
    29 mei 2019
    Beantwoorden

    Ha ha poosje moeten wachten op jullie blog. Wat fijn dat al die kinderen ingeënt zijn.

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Translate »