• gallery

Kapuna Kekeni

4 Dagen in Port Moresby en het avontuur krijgt een vervolg. We hebben de jetlag goed overleefd en de airco heeft ons de eerste dagen doorgeholpen. We gaan de hele dag van 25 graden in de airco naar 35 in de buitenlucht. De warmte is even wennen. Het levenstempo gaat meteen terug in de eerste versnelling. De vooroordelen over Afrikanen onder een boom gaan door ons hoofd, maar ook wij zouden zelf het liefst de hele dag in de schaduw zitten…

Vika is vanaf dag 1 de grote aandachttrekker. De hele dag horen we baby, baby, chubby, chubby. Iedereen wil even voelen aan de spekkige armpjes of de goed gevulde beentjes….Een vrouw maakt duidelijk dat ze Vika ‘very fat’ vindt. Ik schiet meteen in de verdeding dat het alleen borstvoeding is. Het blijkt hier een compliment te zijn… Al snel krijgt ze van de lokale mensen haar nieuwe bijnaam, Kapuna kekeni (Kapuna baby girl). Kleine Vika uit Amsterdam als stralend middelpunt van het alledaagse leven in PNG, iedereen wil even kijken!

Donderdag 10 dec, 6 dagen na vertrek uit Nederland is het plan door te vliegen naar Purari vanwaar we na 4 uur varen met de dinghy ergens in de middag in Kapuna zouden moeten arriveren. Nog niet helemaal overschakeld van Nederlandse op derdewereldse gang van zaken zitten wij donderdagochtend 7am vrolijk te wachten op wat de dag gaat brengen. De eerste straaltjes zweet lopen naar beneden, alles en iedereen zit in de zonnebrand (ja pleuni, ooit leren we het wel…), lange kleding aan omdat dat de regels van de (olie)vliegmaatschappij zijn. Onze medepassagiers, een onverstaanbare Schot en Australier die voor de lokale oliemaatschappij werken verklaren ons voor gek dat wij van plan zijn midden in de jungle van PNG te gaan wonen. ‘Geen airco daar, niets te doen, niets te koop, alleen maar jungle…’ Wij lachen vrolijk zwetend en puffend terug. Een paar uur sterke verhalen van de 2 mannen verder arriveert eindelijk de manifest en wordt er bekend gemaakt wie er die dag mee kunnen vliegen. Tot onze verbazing mogen wij niet mee… Op de wachtlijst… De Aussie biedt ons zijn plek aan maar met zn drieen op een stoel lijkt ons niet zo verstandig. Wat verontwaardigde belletjes later horen we dat we vrijdag een nieuwe poging kunnen wagen. Dan zullen we landen op Baimuru, maar 1 uur varen van Kapuna. Dus staan we de volgende ochtend weer vroeg op om de gang naar de airport te maken. Vandaag hebben we meer geluk. Met een 10 persoons Cessna vliegen we een paar uur later over het oerwoud van Papoea Nieuw Guinea. Wat een schitterend uitzicht en een mooie vlucht. Bij de landing op de korte grasstrook scheren we rakelings over de boomtoppen. Even denk ik dat we de baan nooit gaan halen en straks ergens om een boomtop gekruld hangen. Gelukkig gaat het allemaal net goed en staan we een paar minuten later aan de grond. Uitgestapt komt er meteen een man op ons af om te vragen of wij de dokter van Kapuna zijn. Oja, vanaf nu een nieuwe rol. De witte dokter uit het westen… We worden meteen opgepikt door een team dat ons is komen halen uit Kapuna. In de dinghy (luxe uitvoering van een kano met motor) worden we naar Kapuna gebracht. We doorkruisen kilometersjungle en spotten onze eerste twee meter lange krokodil. Nou ja, de locals dan. Wij zagen alleen het water bewegen… Er is nog wat oefening nodig blijkbaar. En aan de oevers van de rivier zien we af en toe wat settlements van mensen. Wat een wereld! Hier een daar een huisje, mensen in lokale kledij (zo goed als naakt dus) die sago staan te maken, vissen of andere handarbeid verrichten. Iedereen zwaait vrolijk naar het blanke gezinnetje in de dinghy.

Aangekomen in Kapuna worden we heel hartelijk ontvangen door Dr Valerie (Elize’s collega) en Segana (Wijnands collega). Bij de steiger zwemmen een tiental kinderen in hun nakie rond, in gedachten zien we Vika er al tussen springen maar dat is nog héél ver weg. Onze baggage wordt naar ons huis gebracht wat een heftige klus is met deze temperaturen. Het zweet gutst langs ons lijf en de locals lijken nergens last van te hebben. Ons huis is afgemaakt en versierd en de eerste etenswaren staan voor ons klaar, wat een warm bed waarin we landen…

Next time, life in Kapuna.

Elize Mulder

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Translate »