Ja dat was even wennen. Al in Port Moresby schetterden de kerstliedjes in het rond in elke winkel. Driving home for christmas, cold cold winter without you… etc. Nou koud was het alles behalve. Het blijft toch raar om kerst te vieren in de hitte. Gelukkig kregen we van moeder natuur wel de prachtigste kerstboom te zien. Met de boot ’s avonds de rivier op op zoek naar fireflies. Bijzondere vliegjes die licht geven in het donker. Hele bomen vol. Prachtig! En goede timing om ze rond kerst te bekijken. Ooit heb ik een verhaal gelezen over Nederlanders die vochten in Nederlands-Indie. Zij zagen vuurvliegjes aan voor sigaretten en schoten al het kruit de bush in.
Afijn, kerst was gezellig in ons nieuwe dorp. Veel worship en kerstliedjes, lekker eten en sporten in 35 graden. Dat sporten doet alleen Wijnand aan mee, deze temperaturen zijn mijns inziens niet goed voor een mens om ook maar iets actiefs te doen. Daarbij wordt er veel gevolleybald en snap ik geen klap van de regels. Er hangt een net, maar ‘in’ en ‘uit’ kennen ze niet. 3 Meter buiten de normale lijnen worden nog rustig ballen gepakt, en als je de bal laat gaan (waartoe ik dan geneigd ben) gaat er een punt naar de andere kant… Met zulke regels kan je toch geen potje volleyballen… De lokale bevolking blijft het een erg leuk spelletje vinden, dus ik kijk lekker hoe Wijnand met ze meespeelt.
Tijdens kerst kregen we dit jaar een kerstcadeau. Raad eens wat…een kip! Een levende (nog wel tenminste). Aan een koortje, de eerste drie dagen in ieder geval. Daar heeft zij meteen haar naam aan te danken. Terwijl ze aan het koortje voor ons huis vastzat werd ze van alle kanten aangevallen door kippen die haar eten op wilden eten. Wat doet onze heldhaftige kip…helemaal NIETS! Ze blijft daar gewoon zielig ineengedoken zitten. Dus Wijnand 10x per dag naar beneden rennen om onze kip te redden van haar aanvallers (en natuurlijk om onze lekkere malse stukje kipfilet te verdedigen, en misschien de eieren die ze daarvoor nog gaat leggen…). Dus na een dag of 2 had de kip zijn naam te pakken; Silly, ofwel Sulletje. Luisteren doet ze niet naar haar naam en erg trouw is ze ook niet aan ons. Ze slaapt liever bij de buren… Goed, misschien leren wij ooit hoe je wel een kip op moet voeden.
Oud en nieuw was ook een ervaring apart. We hebben ’s avonds samen met wat mensen gegeten (bitterballen en oliebollen! Zelf gebakken natuurlijk). Na het eten draaide er een film in de kerk. Het hele dorp was van de partij. De film die gedraaid werd was een oude klassieker. De meeste mensen hadden hem al heel wat keren gezien. Toch werd er uitgebreid gelachen. Onze humor kwam niet helemaal overeen met de lokale humor. Wij hebben niet echt gelachen. Ik ben na 30 min film maar een dutje gaan doen. Wijnand heeft trouw gekeken en zich verwonderd hoe ver deze mensen van de Westerse maatschappij afstaan. Na de film was het 12u en tijd voor VUURWERK! Het lokale vuurwerk bestaat uit een lange bamboestok van ongeveer 3 meter die aangestoken wordt. In het vuur liggen wat oude deodorantbussen. Zo nu en dan knalt er eentje. Dat is het vuurwerk. Buiten deze paar knalletjes is het in de hele omgeving dood- en doodstil. Buurdorpjes hebben geen miljoenenvuurwerk, er zijn geen lichten, er is geen geknal. Het is just an ordernary night….welcome 2016!
Volgende keer meer over Wijnands werk.
