Merry Christmas! De kerst is alweer voorbij. Nog even en het is 2018. Voor ons blijft het raar om kerst te vieren in de hitte. Het fenomeen kerstboom en kerstverlichting kennen ze hier niet. Voorgaande jaren versierde het personeel het ziekenhuis met alles wat je op de vuinisbelt kan vinden. Blikjes, zelfgemaakte slingers etc. Het oogt op die manier toch een beetje feestelijk. In Port Moresby hebben ze wel een kerstboom. Maar waarom eigenlijk? De kerstboom is toch om te vieren dat er een eind aan de lange winter gaat komen? Een boom die altijd groen is, hoop op het voorjaar waarin de eerste takjes weer zullen uitlopen. Dat is geen PNG, hier is alles groen, elke dag van het jaar… Misschien zouden we hier een zwembad moeten hebben als symbool. Op een dag krijg je verkoeling en verdwijnt de zon achter de wolken
Afijn. We hebben een goede kerst gehad, afgezien van het feit dat Vika ziek was en malaria bleek te hebben. Arm meisje. Gelukkig gaat het ondertussen weer wat beter met haar. Medicatie innemen is nog een hele toer. Gelukkig hadden we een paar stickers liggen. Dus voor elke pil een sticker, dat werkt.
We hebben afscheid genomen van Ruben en Lotte…. Hun 2-2.5 maand in Kapuna zijn voorbij gevlogen… We gaan ze missen! Elke dag waren ze er tijdens lunch en avondeten. Altijd in voor de spelletje of een goed gesprek. Ruben was altijd aan het kokerellen, jaja, hij heeft de chefkok in zichzelf ontdekt… En Lotte was vaak uit op avontuur; patrol, YWAM etc. Wie Lotte en Ruben het meest gaat missen is Vika. Zij was hun grootste fan. Elke morgen tijdens ontbijt begon Vika Ruben al te roepen, die naast ons woonde. Zodra hij dan zijn hoofd de deur uit stak rende Vika naar hem toe. ‘Vika gaat naar Ruben toe!’ riep ze dan naar ons. De laatste avond dat Ruben hier was bespraken we met Vika dat Ruben bijna weg zou gaan en dat Ruben en Vika dan alleen konden bellen. Op de vraag wat Vika dan tegen Ruben zou zeggen, zei ze: ‘Ruben, kom je thuis?’. Lotte en Ruben waren hier onderdeel van onze familie. Ze werden door Vika dan ook standaard opgenoemd in het rijtje als het over familie dingen ging. Papa, mama, lova, vika, ruben en lotte! Nu is de familie weer geslonken. Terug naar 4…
De tekeningen van het ziekenhuis zijn zo goed als af! Ruben heeft een prachtig ontwerp gemaakt en iedereen in Kapuna droomt al van het nieuwe ziekenhuis. Over 2 weken moet het hele voorstel klaar zijn. We hadden in ons hoofd dat we het voorstel de eerste week van Feb in moesten leveren. Afgelopen week belde Wijnand met Incentive Fund, en nu is de deadline ineens met 3 weken vervroegd. En dat zonder dat ze ons op de hoogte hadden gesteld. Er is nog ontzettend veel werk te doen, dus geen rustige tijd voor ons.
Lova kan zich omdraaien! Sinds begin van deze maand. De hele dag oefent ze. Het enige nadeel is dat ze alleen van haar rug naar haar buik kan draaien. Dus om de paar minuten moeten we haar terug draaien, anders vindt mevrouw het niet grappig meer. Lova weegt ondertussen ruim 10kg. Iedereen bewondert haar als we door het dorp lopen. Ze heeft hetzelfde gewicht als de meeste 3-jarige kinderen in het ziekenhuis.
