Medical ups and downs!

Oei, er wordt geklaagd dat we te lang geen blog meer geplaatst hebben. Wellicht dat sommige mensen niet hebben meegekregen dat de huidige blog alleen nog maar op kapuna-in-ontwikkeling.nl worden geplaatst en niet meer op de muldertjesoppad. We zullen een link op de laatst genoemde plaats naar de nieuwe locatie.

De rust is weer een beetje terug bij ons. Het definitieve proposal voor Incentive Fund is ingeleverd, iets wat ons afgelopen maanden erg druk heeft gehouden. Fijn om nu weer bezig te kunnen zijn met de lopende dingen zoals het ziekenhuis en de financien van de organisatie. Tijd om alles weer even op orde te krijgen en weer wat meer tijd voor de kinderen. 17 April was de deadline voor IF. Gelukkig hadden we alles op tijd af. Het eerste review is geweest en die was positief. Nu afwachten tot juni… Spannend…

Het regenseizoen is begonnen en het is heerlijk koel. Sommige dagen zweten we bijna niet. Dat we dat nog mee zouden maken. Wij houden van het regenseizoen! Tot nu toe dan. Een week geen zon en koel weer is lekker. Als het maanden lang grauw en grijs is worden sommigen er hier depressief van. Nu zijn wij in Nederland wel wat gewend, dus ik verwacht geen problemen hier.

De afgelopen week werd ik geroepen voor een 1 dag oude baby. De baby was blauw en ademende niet goed. Het was te vroeg geboren en nog steeds erg klein. Telkens stopte de baby met ademen. We beademende het dan een paar minuten en dan begon het weer te huilen. Maar een paar seconden later stopte het weer met ademen. De moeder van het kindje liep heen en weer achter ons langs, ze zei niets. Alles zat erop en eraan bij het kindje. Niets mis mee, alleen erg klein. Het hartje maakte overuren, maar de longetjes wilden niet meewerken. Verschillende medicijnen gaven we, om te kijken of dat het kindje zou helpen. Na vier uur op en af beademen ademende het kindje ineens weer zelf! Dit is een wonder, dachten we. Het kindje ging terug bij de moeder op schoot en het was roze, wakker en alert… Totdat het 10 minuten later weer stopte met ademen. We begonnen weer van voor af aan. Vijf uur lang deden we ons best. Beademen, bidden dat het kindje weer zelf zou gaan ademen, nadenken of we nog iets anders konden doen om dit kleine meisje te helpen. Na vijf uur vond de oma van de baby het genoeg. Ook de moeder stemde schoorvoetend in om de behandeling te staken. De moeder kreeg het kindje terug in de armen. Nog een half uur leefde ze, met hier en daar een zucht. Toen stopte ook het hartje…

Twee weken voor bovenstaande casus werd ik geroepen voor Freddy, een 2 maanden oude baby. De baby had moeilijkheden met ademen. Het kleine borstkastje ging op en neer en op en neer om maar genoeg zuurstof binnen te krijgen. Het was een gevecht voor dit kleine mannetje. Ik onderzocht het kind en kwam tot de conclusie dat dit waarschijnlijk een viraal probleem was. Desalnietemin startten we antibiotica. We kunnen practisch niets testen, dus nemen het zekere voor het onzekere. Ik had in mijn achterhoofd het verhaal van vrienden in Nederland die hun kleine meisje naar de IC moest brengen voor intubatie. Ook een virus. Dus hopen maar dat het virus Freddy niet de das om zou doen. Intuberen en beademen kunnen wij hier niet doen. Na 2 dagen aan de zuurstof knapte Freddy langzaam op. Ondertussen is het een vrolijk klein mannetje zonder enige problemen.

Vika heeft twee weken geleden eindelijk een fiets gekregen in Kapuna! We hadden er een gekocht bij de kringloop in Nieuw Zeeland. Daarna heeft de fiets een hele reis afgelegd, eerst binnen Nieuw Zeeland, daarna met het vliegtuig naar Port Moresby en daarna met de boot naar Kapuna. En nu is het tijd om te leren fietsen!

Ook hebben we een step meegenomen uit Nieuw Zeeland. Onze collectie telt nu 2 fietsen en 2 steps. Niemand anders in Kapuna heeft fietsen of steps, dus komen alle Kapuna kinderen elke dag aan onze deur vragen of ze op de steps en fietsen mogen. Dagelijks hebben we een uur of langer heel veel geschreeuw gezelligheid om huis. Leuk voor de kinderen, minder leuk voor de buren die het soms zwaar met ons te verduren hebben.

Lova heeft al begrepen dat kruipen niet zo snel zal gaan, maar dat je veel kunt lopen. Dus kruipen doet ze niet, lopen daarentegen doet ze de hele dag. Los lopen gaat nog niet, maar er wordt hard geoefend. Misschien gaat de gewichtscurve eindelijk een beetje omlaag als ze het lopen doorzet. Ik denk wel dat haar gewicht ervoor heeft gezorgd dat wij en Anna (onze oppas) de beste armspieren van Kapuna hebben.

Tot de volgende keer!