Eindelijk was het dan zover. Independence day. Wekenlang had het hele dorp hier naartoe geleefd. Een heel programma was samengesteld. Alle groepen hadden voorbereiding getroffen. Iedereen was er klaar voor. Vier dagen lang feest om de onafhankelijkheid van PNG te vieren. Het festijn bestond met name uit sporten (volleybal en basketbal), spelletjes en culturele dansen. Het volleyballen gaat op een speciale manier. Er gelden namelijk regels waar wij nog steeds niets van snappen. Lijnen zijn er vaak niet en als ze er wel zijn zijn ze er met name voor de sier. ‘In’ en ‘uit’ kent men namelijk niet. Ballen tot ver over de lijn worden nog steeds gepakt. Mocht je overwegen de bal te laten gaan omdat deze ver uit is; punt voor de tegenstander. Om deze reden ben ik niet een hele grote fan om een potje mee te ballen. Dat beetje fanatisme borrelt weer in mij op als ik zit te kijken naar het team dat mijn team zou moeten zijn en ik irriteer me aan elke bal die als een tennisbal over het net heen wordt gepingpongd of waarvan de scheids een beslissing neemt die totaal nergens op slaat. Wijnand vindt het gelukkig leuker, dus die balt vrolijk mee. In de set die ik meespeelde werd ik verzocht naar achteren te gaan staan voor de pass. Óp de uitlijn wel te verstaan. Niemand die vervolgens begreep waarom ik protesteerde. Nee, volleybal zit er voor mij niet in hier.
Een ander onderdeel van het programma was ‘spelletjes’. Zo waren er ‘indoor’ spellen, die buiten plaatsvonden… En ‘outdoor’ spellen, die ook buiten plaatsvonden. De organisatie van de outdoor ‘indoor spellen’ kwam voor onze rekening. We hadden een hele lijst aan spelletjes bedacht waaronder spijkerpoepen, koekhappen, steltenlopen en skilopen. Het was hilarisch met veel gelach om de nieuwe en onbekende spellen. Vooral steltenlopen en skilopen waren erg geslaagd, met name omdat niemand dit ooit eerder gedaan had. Er werd behoorlijk gestunteld op de stelten, wat leidde tot de nodige lachuitspattingen in het publiek.
De volgende dag was het tijd voor de outdoorspellen. Een van de spellen was een kokosnoot husken en raspen. Het grappige was dat dit op snelheid ging, maar dat je uiteindelijk beoordeeld werd op hoe fijn je de kokosnoot gerapt had. Ons team was veruit het langzaamst, maar we waren wel de winnaar van het spel omdat de kokosnoot het fijnst geraspt was…
Een ander groot onderdeel van het independence programma was cultural shows, onze favoriet! Hierin wordt er gedanst in traditionele kleding. Wat zoveel betekent als dat mensen gekleed gaan in alles wat ze van de bushmateriaal kunnen maken. Rokjes van gras voor de vrouwen, bladeren hier en daar voor de mannen. Erg leuk om te zien hoe mensen hier een paar jaar gelede nog gekleed gingen en ze samen dansen. Dit soort plaatjes zie je in Nederland soms voorbij komen, erg leuk om er nu tussenin te staan! In een van de dansen wilden ze uitbeelden hoe de eerste blanke missionarissen hier behandeld werden. Wijnand sprong op om onderdeel uit te maken van deze uitvoering. Hij werd gevraagd zn shirt uit te trekken en vervolgens gaven ze hem stokslagen. Zo werden de eerste blanken hier verwelkomd…. Het ‘doen alsof’ op toneel hebben ze hier helaas nog niet uitgevonden, dus Wijnand kwam thuis met een paar dikke striemen op zijn rug. Weer iets om af te strepen van de bucket list 😉
Ook de kinderen gingen massaal gekleed als strijders en dansers. Zo ook Vika, zie foto…
Het contract met Total is rond! Alles staat erin en ondertekend, hele mooie opsteker voor de organisatie.
Gisteren hadden we weer Pidgen les. Wijnand moest nodig een haircut en wilde dat tijdens de les duidelijk maken. ‘Mi mast katim gras…’ En vervolgens werden snor en baard vertaald als ‘mous gras’ en wimpers en wenkbrauwen als ‘ai gras’. Wat een grappige taal toch…
Nog 1.5 week en dan zijn mijn ouders hier!! We kijken er enorm naar uit om familie weer te zien en met hun PNG te verkennen. We zijn nog steeds hard bezig Vika ‘opa’ en ‘oma’ te leren. So far wijst ze nog steeds hardnekkig naar de hond van Wijnands ouders…
Vorig weekend waren dr. Maarten en zijn Spaanse vrouw Sara vanuit Kikori een weekendje bij ons, supertof om wat mensen over de vloer te hebben. Gelukkig zijn ze niet te kieskeurig, want in hun slaapkamer zat weer eens een kip te broeden.
Gisterochtend werden we verrast. Een van de kippen die in ons nieuwe kippenhok aan het broeden was had kuikentjes gekregen. 11 stuks! Super leuk om die kleine donsballetjes de hele dag rond ons huis te zien lopen. We hopen dat een aantal van de kleintjes de strijd om te overleven winnen.
Een week geleden kwam er een meisje van 19 jaar naar het ziekenhuis. Drie dagen voor opname was zij aangevallen door een stingray, een grote platte vis met een gevaarlijke staart. Ze had een grote wond in haar been, de staart van de stingray was door haar hele kuit heen gegaan en er aan de andere kant weer uitgekomen. Ze was erg ziek. We hebben op de operatiekamer haar been zo goed als we konden schoongemaakt en we zijn meteen met antibiotica gestart. Helaas gaat het nog niet beter met haar. Gisteren hebben we haar opnieuw geopereerd en een groot deel van haar spieren zijn niet meer vitaal. We hopen heel erg dat we haar been niet hoeven te amputeren. Wordt vervolgd…
Ons internet is momenteel heel slecht. We kunnen amper een mail versturen en bellen zit er al helemaal niet in. Helaas. Het maakt Wijnands werk niet zo leuk, hij doet veel communicatie naar buiten toe voor de organisatie. We hopen dat het bereik beter gaat worden. Geen idee dan ook wanneer we deze blog kunnen plaatsen…
