Omdat de afgelopen blogs geen foto’s bevatten, halen we dat nu weer even in met bovenstaande fotogalerij. De foto’s tonen een greep uit ons leven in de afgelopen twee maanden.
De afgelopen weken is er naast alle Coronaperikelen genoeg gebeurd in Kikori!
Erica’s collegadokter is 2 maanden geleden vertrokken naar haar ouders in Nieuw Zeeland, nadat ze te horen kreeg dat haar vader ongeneeslijk ziek is. Ze heeft een goede tijd gehad en is na 5 weken weer terug gekeerd naar Kikori. In de tussentijd stond Erica er alleen voor. Gelukkig werd ze bijgestaan door Freda, een locale dokter die haar studie geneeskunde heeft afgerond, maar nu verplichte stages moet doen, waaronder een in een ruraal gebied. En ook de komst van Frank Hullekes, mede gemeentelid in de Martinikerk, was een zegen. Hij liep als onderdeel van zijn studie geneeskunde voor 2 maanden stage in Kapuna, en kwam twee weken over naar Kikori om onder supervisie van Erica ook ervaring op te doen in ons ziekenhuis. Het was fijn om hem over de vloer te hebben. Het was een drukke periode voor met name Erica, maar we voelden ons gesterkt door God.
Jan-Willem heeft enkele weken in Kapuna doorgebracht om het projectteam ter plekke te helpen met de herbouw van het nieuwe ziekenhuis. Hij heeft zich bezig gehouden met de projectplanning en inkoop van nieuwe bouwmaterialen. Per afdeling worden de gebouwen afgebroken en vervolgens weer opgebouwd, zodat het ziekenhuis open kan blijven. Tegelijkertijd blijft het erg moeilijk om projecten uit te voeren in Kikori. Jan-Willem merkt onwil bij de mensen op belangrijke posities. Het coördineren van de projecten vraagt samenwerking, planning en veranderingen in de organisatiestructuur. Collega’s willen wel graag een voltooiing van de projecten, maar niet als dat ook wat van hen vergt. Dat maakt de uitvoer van deze projecten een behoorlijke uitdaging. Enkele nieuwe projecten die op de planning staan, moeten waarschijnlijk uitgesteld worden vanwege de gevolgen van het coronavirus.
Ook hebben Jan-Willem’s ouders ons bezocht in de afgelopen periode met de bedoeling om 3 weken met ons door te brengen. We hebben ze een weekje over de vloer gehad en hebben genoten van hun aanwezigheid. Helaas volgden de negatieve ontwikkelingen rondom het coronavirus zich in snel tempo op. Na de aankondiging van de noodtoestand in PNG, hebben we vervroegd afscheid van ze moeten nemen. Aangezien de noodtoestand erg kort na de aankondiging actief werd, is het ze wel gelukt om terug te keren naar onze hoofdstad Port Moresby, maar konden ze niet meer uit het land reizen. Vanwege de noodtoestand is namelijk al het vliegverkeer opgeschort.
Een van de hoogtepunten van hun bezoek, was een bezoek aan een ‘bushcamp’. Familieleden van een van onze collega’s heeft een kleine zagerij ergens in de bush en woont daar met zijn familie. In hun gloednieuwe huis mochten we een nachtje blijven. PNG’ers zijn goed in verhalen vertalen, dus we hebben veel sterke verhalen gehoord. Verder was het ontbijt een waar hoogtepunt. Gedurende de nacht ging een aantal familieleden erop uit om garnalen te vangen en toen kwamen ze een kleine krokodil tegen. Dit alles stond met andere lekkernijen de volgende ochtend op het menu. Samen met de hele familie beklommen we de volgende dag de aird hills, dichtbij Kikori. Een pittige, modderige en gladde klim, maar het uitzicht was de moeite waard!
Tenslotte verwelkomen we deze week drie nieuwe huisgenoten. Twee jonge kuikens vers uit het ei en een jong poesje. De eerste twee moeten ons gaan voorzien van eieren, en hopelijk zijn het dus geen haantjes. De laatste houdt hopelijk de ratten op afstand. Meer foto’s volgen in de toekomst.
