Nou, de twee wekelijkse blog wordt bijna een twee maandelijkse blog. En dat terwijl ik voor m’n gevoel kort geleden nog iets heb geschreven. Voorheen schreef ik vaak op zondag middag als Vika in bed lag. Deze spaarzame momentjes van rust zijn nu, met de komst van Lova, voorgoed verdwenen vrees ik. Een boek lezen of een blog schrijven zit er niet meer in als een van de kinderen wakker is. En ’s avonds als ze in bed liggen zitten er zoveel beestje om je heen als je de computer aan doet dat je dat ook snel uit je hoofd haalt. Maar goed, we gaan ons best doen het ritme weer op te pakken, want er gebeurt genoeg om over te schrijven.
Begin november waren we een paar dagen in Moresby voor de bruiloft van onze Duitse Kapuna buurman Gerald. Hij ging trouwen met Julie, onze agente in POM die visas regelt. Omdat we hen beide kenden voordat ze een relatie kregen en hun relatie altijd op de voet volgden in Kapuna was het bijzonder hen nu eindelijk samen te zien op hun bruiloft.
Het hoogtepunt van hun bruiloft waren hun beide vaders. Geralds vader, een 75 jarige Duitser die geen woord Engels sprak en Julies vader, een echte PNG man, klein van stuk, grote grijze baard en een grote glimlach. Ondanks dat ze niet dezelfde taal spraken konden ze het goed met elkaar vinden. Na de ceremonie in de kerk zagen we de twee mannen elkaar een knuffel geven om elkaar te feliciteren met de bruiloft van hun kinderen. In de speech die Geralds vader later gaf zei hij dat hij zelf uit een kleine familie komt, maar er nu een hele grote bij heeft in PNG. Bijzonder. Het was een prachtige dag met veel liefde en gezelligheid.
Afgelopen week hadden we een bijzondere casus in het ziekenhuis. Er kwam een 26 jarige man die had geprobeerd een vechtpartij te stoppen in het dorp. Het gebeurde in het donker. Iemand gooide een tak naar hem toe en het belandde in zijn oog. In het ziekenhuis hebben we hem naar de operatiekamer gebracht om hem onder het genot van wat analgesia te ontdoen van het stuk hout. Dit was lastiger dan gedacht, het hout zat behoorlijk vast. Het had zijn oog geperforeerd en helaas van al het zicht ontdaan. Uiteindelijk is het gelukt het hout te verwijderen. Het bleek een stuk te zijn van ruim een centimeter dik en het zat ruim 5cm in zijn oog/hoofd! De patiënt maakt het nu goed, hopelijk ontstaan er geen infecties…
Twee weken geleden hadden we een trieste casus. Een andere man van 26, gezond ogend en sterk, was gediagnosticeerd met TB. Hij was gestart op TB medicijnen. Na 5 dagen medicatie voelde hij zich niet goed. Hij werd verward en begon wat in het rond te schreeuwen. We zijn alle medicatie gestopt omdat de medicatie hoogstwaarschijnlijk de oorzaak was van zijn klachten. Helaas verslechterde de patiënt en stopte hij met plassen. Waarschijnlijk waren de nieren ermee opgehouden als complicatie van de medicatie. Helaas is er weinig wat we konden doen. We kunnen geen bloed onderzoeken, we hebben geen IC en in het hele land is er geen dialyse. Hij overleed niet lang nadat de diagnose gesteld was. Frustrerend aangezien hij in Nederland wel kans had gehad te overleven. Misschien waren zijn nieren hersteld na een tijd van IC en dialyse…
Twee weken geleden is het lab geopend! Wat een heugelijk evenement was dat! Het lab is gebouwd van geld wat gedoneerd is uit Nederland. Het is een prachtig gebouwtje en erg functioneel. Dit is de eerste keer in de geschiedenis van Kapuna dat er een echt lab is! Binnenkort hopen we materiaal uit Nederland te kopen om het lab nog verder te verbeteren. Erg bijzonder om te zien hoe mensen elkaar internationaal kunnen helpen. Heel veel dank vanuit Kapuna aan iedereen die hieraan meegeholpen heeft!
Gisteren kregen we nieuws vanuit Inentive Fund. We zijn door naar de volgende ronde! Ronde 4 van de 5. Binnenkort zal ik meer over IF schrijven. Hier zijn we momenteel druk mee bezig, dus iets meer uitleg is denk ik wel leuk.
Twee weken nadat Lova geboren is werd in Kapuna onze familie ook uitgebreid. Tom en Didi, onze twee geiten, kregen ook een kleintje. Deze werd Jerry genoemd aangezien het (tot onze spijt ;-)) een mannetje is. Jerry doet het voortreffelijk en heeft ondertussen al bijna de leeftijd om uit huis te gaan. Hij begint zijn moeder aan te vallen, dus het is tijd om ‘op zichzelf te gaan’. Nu gaat onze vriend Simon Tom (waarnaar de vader van Jerry is vernoemd) ons verlaten. Hij krijgt Jerry cadeau. Dus Jerry gaat een ander dorp onveilig maken. Ik hoop maar dat Simon dat kleine geitje niet meteen opeet, dat kan mijn moederhart niet aan…
Sinds we terug zijn in Kapuna hebben we een groot huishouden. Ruben woont zo’n beetje bij ons in huis en is een tweede vader voor Vika. Ook woont Lotte, een geneeskunde student, zo’n beetje bij ons, dus het is gezellig druk elke dag. Voor Vika is het de normaalste zaak van de wereld. Als we het over ons gezin hebben worden standaard Ruben en Lotte ook genoemd.
Vika en Lova doen het heel erg goed! Vika moest de eerste dagen in Kapuna weer een beetje wennen. Ze sprak geen Engels meer en vond het erg frustrerend dat ze niet met Anna, haar oppas kon praten. Gelukkig gaat dat nu weer erg goed. Ze pikt het Engels snel op en leert ondertussen in het Nederlands van alles bij. Ze kan erg goed praten en corrigeert ons regelmatig in huis. Als ik mijn mes schoonmaak zegt ze: pas op mama, dat is HEEEEL gevaarlijk! En laatst zei ze tegen Wijnand: ‘wat heb ik nou gezegd? Je moet naar Vika luisteren! Anders ga je achter de deur.’
Lova groeit als kool! Vrijdag was ze 4 maanden oud. Ze rolt sinds afgelopen week en groeit en groeit en groeit. Ondertussen weegt ze al 9 kg! Meer dan de meeste 2 jarige PNG kinderen… Iedereen in Kapuna bewondert haar als we haar meenemen naar buiten. ‘She is so fat!’ horen we regelmatig, en ‘wat krijgt ze toch te eten?’. Nou, alleen maar slagroom, verder niets…
1 Comment
Nee…gaat Simon weg? Waarheen?