Afgelopen week zijn we een weekje op vakantie geweest naar Wewak. Hier wonen Harriette, Wilfred en hun twee kinderen Ruben en Micha. Elize en Harriette kennen elkaar al bijna 20 jaar, vanaf de middelbare school. Dat we ooit in hetzelfde land zouden wonen aan de andere kant van de wereld hadden we toch nooit kunnen denken… Ondanks dat we in hetzelfde land wonen is het wel een volle dag reizen naar elkaar toe; twee vliegreizen en een heel stuk met de boot. De familie Knigge woont op een prachtige plek in Wewak. Ze wonen op een mooie compound te midden van allerlei mooie stranden. Ze hadden heerlijk eten voor ons ingeslagen vanuit de highlands en er was zelfs een huis voor ons beschikbaar. Een heerlijk luxe huis waar we alle vier van hebben genoten. Al met al hebben we een heerlijke week vakantie gehad waarin we allemaal hebben genoten; van het gezelschap, de stranden, het nieuwe speelgoed, zwemmen in een waterval etc.
Wijnand is een dag met Wilfred mee geweest met het vliegtuig. Wilfred werkt voor MAF en vliegt dagelijks patiënten, leraren, medisch personeel en andere passagiers tussen verschillende bush airstrips in het noorden van PNG. Voor Wijnand een leuke dag waarin hij kon zien hoe het werk en leven van Wilfred eruit ziet. Zeven airstrips werden betreffende dag aangedaan. Een patient werd naar het ziekenhuis gebracht, een lijk werd naar zijn dorp vervoerd, het vliegtuig kwam vast te zitten in de modder en het hele dorp kwam helpen om het weer los te krijgen. Tijdens het vliegen is Wilfred veel met het weer bezig. Waar zijn de wolken, hoe kunnen we veilig van A naar B komen met hoge en lage wolken, hoge en lage bergen om ons heen etc. Al met al een bijzondere dag waarop het PNG motto maar weer blijkt: ‘Expect the unexpected’. Een bijzondere baan en een bijzonder missie heeft deze familie.
We staan in de krant! Wijnand kreeg een mail van een oud bekende uit Ommen die artikelen wilde schrijven over wat oud-Ommenaren in het buitenland aan het doen zijn. Zo doende kwam hij bij Wijnand terecht. Sinds het artikel is verschenen is Alie (Wijnands moeder) een beroemdheid in Ommen geworden. Ze zegt dat ze de winkel bijna niet meer in kan omdat ze overal aangesproken wordt. Gezellig Alie!
Het is in Kapuna volop regenseizoen. Overal (echt overal) ligt een dikke laag modder. De hele dag lopen we op laarzen om niet al te vies te worden. Een van de voordelen van het regenseizoen is dat het heerlijk koel is. Sommige dagen zweten we niet eens… Een nadeel is dat er veel kleine kinderen ziek worden en een longontsteking oplopen. Deze afgelopen weken hebben we een heel aantal kinderen voor dagen aan de zuurstof gehad. De liters benzine vliegen erdoor om de generator de hele dag zijn werk te laten doen. Gelukkig hebben alle kinderen het (tot nog toe) overleeft en hebben we vandaag, voor het eerst in ruim 6 weken, de generator uit! Alle kinderen zijn van de zuurstof af. Hopelijk houden we het zo en komen er geen nieuwe kids meer bij…
Twee dagen voordat we op vakantie gingen werd er een heel ziek kindje binnengebracht. Hij was twee jaar oud en ziek sinds een aantal dagen. Hij kon niet meer lopen en praten en staarde wat in het rond, zo nu en dan had hij conculsies. Volgens zijn ouders was hij ziek doordat hij van de trap was gevallen, twee keer zelfs. Na hem onderzocht te hebben diagnosticeerden we hem met TB in zijn hersenen. Iets wat hier onder kinderen vrij veel voorkomt. Dat hij van de trap viel kwam waarschijnlijk door de TB en niet andersom. We starten hem op TB medicatie. Kort na binnenkomst raakte het kind in een diep coma. De dagen dat ik nog in het Kapuna was bleven we hem checken, maar er was geen vooruitgang te bekennen. Ik dacht de het kind een 50-50 kans had om te overleven.
Bij terug komst in Kapuna vroeg ik hoe het met het kindje ging. Kort na ons vertrek was het wakker geworden uit zijn coma. Niet lang daarna was het sterk genoeg om te zitten en kort daarna kon het ook weer lopen. Toen we een week na vertrek terug kwamen leek het een volkomen normaal kind te zijn. Bijzonder om te zien hoe snel TB medicatie zijn werk kan doen als de diagnose op tijd gesteld wordt, helemaal in kinderen. Daarnaast is het mooi om te zien hoe veerkrachtig kleine kinderen zijn.
Drie dagen voordat we op vakantie gingen werd ik in de avond gebeld door het personeel van de verloskamers. Er was een zwangere vrouw binnen gekomen die aan het bloeden was. Ik haaste me naar de verloskamers en zag meteen al dat het mis was. De vrouw was ongeveer 8 maanden zwanger en er lag een hele plas bloed onder het bed. Snel maakte ik een echo en zag ik dat de placenta voor de uitgang lag, gelukkig was het kind nog in leven. Er was maar een optie; een keizersnede. Gelukkig hoeven we hier niet vaak keizersnedes te doen, aangezien de meeste vrouwen vlot bevallen. Het nadeel van niet vaak keizersnedes doen is dat het heel erg lang duurt voordat de OK klaar is en we van start kunnen gaan. Waar het in Nederland een kwestie van minuten is duurt het hier minimaal een uur of langer.
Gelukkig ging de operatie goed en overleefden moeder en kind het. Tijdens de operatie had de vrouw bloed nodig, omdat ze in het dorp en de kano al veel verloren was. Ik laat Wijnand nooit bloed geven, zodat ik weet waar ik hem kan vinden als het echt spoed is en we geen tijd hebben om door alle procedures heen te gaan. Deze avond was het dus zover, een aantal staff namen Wijnands bloed thuis af en dit werd meteen daarna bij de patient aangehangen. Uiteindelijk stabiliseerde de moeder zodra de baby en placenta geboren waren en ze goed gevuld was.
Cru aan deze casus is dat deze vrouw uit het buurdorp kwam. Ze was nooit voor antenatal checks geweest en had dus ook nooit een echo gehad om dit probleem te diagnosticeren. Ze begon met bloeden om 4u ’s middags en arriveerde in het ziekenhuis om half 9. En dat terwijl het buurdorp 10 min varen is van Kapuna. Het had haar lang gekost om de familie te overtuigen haar weg te brengen, brandstof te regelen voor de boot etc. Doordat ze nooit voor zwangeren controle was geweest wist ze waarschijnlijk ook niet hoe ernstig dit probleem was en hoe dicht zij en haar baby bij de dood waren. Zelfs na de operatie bleek dit weer; ik wilde haar man vertellen dat de operatie geslaagd was, maar hij was alweer terug gegaan naar zijn dorp. Niet erg veel interesse in zijn vrouw en kind…
Wij bereiden ons voor om weer terug te gaan naar Nederland. Een rare tijd waarin we weten dat Nederland steeds dichterbij komt en dit avontuur na 4 jaar ten einde komt. Gelukkig hebben we nog een aantal weken hier om dingen over te dragen en af te sluiten.
Het nieuwbouw project loopt goed! De volgende keer weer meer daarover.
Groetjes en tot snel!
