Goedemorgen! Zoals in vorige blog beschreven was het de bedoeling dat we deze week naar Port Moresby zouden gaan om de drie proposals met Total voor te bereiden en met verschillende bedrijven te bespreken. Helaas heeft Total aangegeven een hele drukke agenda te hebben deze week, dus hebben we de afspraken moeten verschuiven. Het plan is nu om over een maand naar POM te gaan. Aan de ene kant jammer dat we nog even moeten wachten, aan de andere kant geeft het iets meer tijd voor voorbereiding van beide kanten.
Dus we zijn druk aan het schrijven, nadenken, overleggen etc. Een proposal is af, die van de zonne-energie. Daar hebben we hele goede hulp mee gehad van Gerwin, een Nederlandse engineer die in Ukurumpa (missionarissen dorp in the Highlands) woont. Hij heeft daar het hele dorp (van zo’n 800 mensen) op zonne energie overgezet. Hij wil ons helpen met bestellen van de juiste dingen, verschepen naar PNG en Kapuna en het instaleren van het hele systeem. Heel erg fijn! Zonder hem waren we nooit zover gekomen. Nu is het afwachten wie ons gaan helpen met de financien, dit gaan we over een maand in POM bespreken…
Ondertussen schrijven we druk door met de proposals voor het ziekenhuis en het water en sanitatie project.
Afgelopen zaterdag zijn we getuige geweest van een Kapuna Bruiloft. De eerste bruiloft sinds we hier zijn. Kenny en Michelle, 2 ziekenhuismedewerkers gingen trouwen. Half 11 zou het beginnen met een kerkdienst. Dan om 1 uur zou er eten zijn. Keurig om half 11 bevinden wij ons dus (punctueel als we nog steeds zijn) in nette kleding in de kerk. Daar is Gerald (Duitser en de enige andere punctuele persooon in Kapuna) ook al aan het wachten. Verder is er, op 2 mensen die de kerk versieren na, niemand anders te vinden. Oja, zelfs een bruiloft begint natuurlijk op PNG tijd… Anderhalf uur later besluiten Vika en ik maar even naar huis te gaan om te gaan lunchen, het zal allemaal nog wel even duren. Als we terug komen na de lunch zit er eindelijk schot in de zaak. De kerk zit voller en we gaan zowaar beginnen… De bruidegom komt binnen met zijn ‘best man’. Ze zien er keurig uit en kijken vooral erg serieus. De bruid komt binnen in een prachtige witte jurk, eveneens met een erg serieuze blik. Ze nemen plaats voorin de kerk. Er zijn wat praatjes, waaronder een van ons waarin we vertellen wat wij belangrijk vinden in onze relatie. Availability, Balance, Communication, Devotion/Discovery. We geven wat voorbeelden hier en daar. In Nederland zou iedereen dit praatje een inkopper hebben gevonden. Communiceren in een relatie, dat weten we toch allemaal? Toch leren menig PNGer er heel wat van, we krijgen volop complimenten na de dienst, zelfs de bruidegom kan het ABCD nog opnoemen en vond het erg nuttig. Hoe anders zijn onze relaties dan de relaties hier…we blijven ons weer verbazen.
Wanneer mensen in Kapuna een relatie krijgen mogen ze elkaar alleen spreken op een publieke plek, met toestemming van hun ouders. Dit omdat gedacht wordt dat iedereen die elkaar prive ziet (meestal in de tuin) meteen seks heeft met elkaar. Tevens is het belangrijk dat ouders toestemming geven voor ‘special friends’. Afspreken op een aantal voorbestemde plaatsen betekent ook dat je nooit met z’n tweeen weg kan. Ik denk dat de meeste mensen die hier trouwen elkaar nog nooit een kus gegeven hebben en nog nooit meer dan een paar uur in elkaars bijzijn zijn geweest. En dan ga je ineens trouwen en woon je de rest van je leven in een huis en slaap je in een bed… Onvoorstelbaar toch? Dus zat ik tijdens de dienst van Kenny en Michelle mij helemaal in te denken hoe ze elkaar in de kerk de eerste kus zouden geven. Maar nee, dat is teveel gevraagd. Ze sloegen ongeveer 1 seconde zenuwachtig een arm om elkaar heen. En die slapen vannacht in een bed…?!
Terug naar de bruiloft. Deze was met name erg serieus. Er kon geen lachje af bij het bruidspaar. De familie van de bruidegom was er niet, aangezien hij van ver weg komt. De familie van de bruid was wel gekomen. Het verbaasde ons dat de moeder van de bruid (onze hoofdzuster) niet bij de ceremonie aanwezig was… Ze was te druk met koken voor de gasten dat ze dit onderdeel maar oversloeg. Het enige andere onderdeel wat op het programma stond was eten met de hele community en alle gasten. Vanuit PNG culture veruit het belangrijkste onderdeel van een bruiloft dus het hele dorp heeft helpen koken, er werd een varken geslacht en na dagenlange voorbereiding was het eten dan eindelijk klaar, e moet toch zo’n 250 mensen voeden en men stapelt hier hoogop! Eigenlijk zijn in ons gebied verder weinig tradities wat betreft trouwen. Zo wordt er meestal samen gegeten en wordt de bruidsprijs overhandigd. Een ceremonie is iets van de laatste tijd en niet echt horend bij de traditionele bruiloft. Misschien vandaar dat moeders niet van de partij was…
Vika zingt en springt er wat op los. Ze kan sinds kort rennen en als ze heel vrolijk is, wat een aantal keer per dag gebeurt, rent ze al zingend door het huis. Op een afstand kan ik haar dan al horen als ik op weg ben naar huis. Heel gezellig. Ook praat ze ons steeds na. Als je haar de laatste weken iets vraagt zegt ze: Otee (Okee), joed (goed. En dat met een heel wijs en blij gezichtje.
