Snowy en Biscuit geboren! Snoepreisje naar Australie

Onze excuses, het is weer 4 weken geleden sinds de laatste blog. We hebben zo onze redenen, drukte, bezoek en een plotselinge vakantie…

Drie weken geleden kwamen Leon en Irina op bezoek, helemaal vanuit NL naar Kapuna. Ze vertrokken op een dinsdag, arriveerden op donderdag in Port Moresby waar Simon (een van onze oud medewerkers) ze opwachtte en met een tussenstop in de sloppenwijk zate ze een paar uur later in de bus naar Kerema. In Kerema sliepen ze ergens in een huisje op de grond waarna ze de dag daarna naar een airstrip bij ons in de buurt vlogen. Daarna nog 3 uur met de boot en eindelijk, vrijdag einde van de middag kwamen ze aan in Kapuna. Na 4 dagen reizen. ..
Wat een leuke week hadden we samen in Kapuna! Leon gaf voetbal training aan de schoolkinderen. Irina gaf finance les en samen gaven ze presentaties over Roemenie. Al met al een hele gezellige week samen. Na een week vertrokken ze richting Milne Bay, wij bleven achter in Kapuna. Gelukkig niet voor lang, want na de week Milne Bay reisden wij met Leon en Irina mee naar Cairns. Cairns, Australie, ligt op een uur vliegen van Port Moresby. Zo dichtbij en wij waren er nog nooit geweest. Gelukkig kwam daar nu verandering in.

Voordat we in het vliegtuig naar Cairns stapten hadden we in POM nog een aantal meetings. Een van de meetings was met Incentive Fund (IF). Ondertussen zijn we al ruim een jaar met Incentive Fund in gesprek en hebben we in alle gesprekken aangegeven dat we de renoveringen en nieuwbouw van het ziekenhuis graag met onze eigen mensen en vrijwilligers willen doen in plaats van met een aannemer. Nu kregen we out of the blue te horen dat IF zogenaamde ‘self build’ projecten niet meer goedkeurt en daarmee wordt ons hele plan van aanpak van tafel geveegd. We moeten met een aannemer werken, zo niet wordt het project niet goed gekeurd. Wat een teleurstelling! Een dag later hebben we nogmaals een meeting met René van IF. Hij geeft ons wat handvatten over hoe we verder kunnen gaan en langzaam gaan we inzien dat er inderdaad nog mogelijkheden zijn. Wel betekent dit dat we in september pas zullen horen of het project door zal gaan. Telkens uitstel, we worden er een beetje moe van. Maar goed, het is een hele bijzondere kans voor het ziekenhuis, dus we zetten door. Het betekent voor nu dat we na moeten gaan denken over het samenwerken met een aannemer. We moeten alle kosten doorberekenen en over onze ‘scope of works’ nadenken. Waarschijnlijk kunnen we minder activiteiten doen dan we in eerste instantie gehoopt hadden. Als we het ziekenhuis maar kunnen verbeteren. IF is nog steeds positief, dus wij houden ons daar dan maar aan vast. Nog genoeg werk aan de winkel dus.

Na deze lastige gesprekken waren we dan helemaal klaar voor onze 10 dagen vakantie. De eerste dagen waren we samen met Leon en Irina en maakten we een lange wandeling, konden we eindelijk weer naar de supermarkt en bezochten we het Great Barrier Reef. Daarna verbleven we een week bij de Knigges in huis. Harriette, Wilfed, Micha en Ruben werken voor de MAF waar Wilfred piloot is. Ze hebben net 1.5 jaar Arnhemland achter de rug en verhuizen ergens deze maand naar PNG! Hoe leuk is het je jeugdvriendin zo vlakbij te hebben! Hoe vaak we elkaar in PNG kunnen gaan zien is niet duidelijk, maar het is in ieder geval een stuk dichterbij dan Zwolle. We hadden elkaar 2.5 jaar niet gezien, dus genoeg te vertellen en delen. Erg leuk om elkaars kinderen te leren kennen en de ander nu als ouder te zien. Hopelijk zien we elkaar binnenkort weer in PNG.

Drie weken geleden beviel er een vrouw in het ziekenhuis. Ze was elders gecheckt gedurende haar zwangerschap en kwam nu naar Kapuna nu ze weeen had. Het kindje werd geboren en de placenta kwam eraan. De nurse die de bevalling deed vond de placenta er raar uitzien en besloot het nader te bekijken. Wat bleek, het was een tweeling! De tweede baby werd in de vliezen, gelijk met placenta geboren! Wat een verrassing. Beide kinderen waren erg prematuur. Waarschijnlijk rond de 33 weken. Het eerste kindje deed het goed. Het tweede kindje helaas niet. Ongeveer 5 uur na de bevalling stopte het tweede kindje met ademen. Gelukkig maakt het eerste kindje het goed. Het was 1400 gram bij de geboorte, en is nu al gegroeid tot ruim 1800gr. Nog steeds heel klein, maar het gaat de goede kant op.

Twee dagen voordat we naar POM gingen hoorden we ’s ochtends ineens een raar geluid uit het geitenhok. We gingen kijken en wat zagen we daar?! Onze moedergeit was bevallen van twee kleine geitjes! Een witte en een zwarte! Wat een verrassing! Het witte geitje zag er sterk en gezond uit. Het zwarte geitje had zijn pootje bezeerd tijdens de bevalling. Het kon niet lopen en de moeder stootte het beestje af. Gelukkig stond er meteen iemand klaar om het geitje te adopteren en het met de fles te voeden.

Dezelfde dag dat de geitjes geboren worden word ik over de radio geroepen voor een emergency. Aangekomen in het ziekenhuis blijkt het ons kleine zwarte geitje te zijn die hulp nodig heeft. Ze kan nog steeds niet lopen, dus dokters advies is nodig. We geven het beestje een gipsje en daarna begint ze langzaam wat stapjes te zetten. Na twee weken gips is haar pootje genezen. Ze huppelt blij in het rond.

Wij zijn in het nieuws! Ons recruitment filmpje gaat rond en is de moeite waard al zeg ik het zelf. Prachtige beelden. Als je googlet op kapuna recruitment in youtube kom je het tegen. Daarnaast is Wijnand op de Australische radio geweest om uit te leggen over het project en staan wij hier in in PNG in de krant. Toen we een paar dagen geleden terugreisden via POM naar Kapuna kregen we te horen dat een van de ministers geld wilde doneren aan de trainingsschool (voor community health workers). Wij waren op dat moment in Moresby, dus aan ons om de cheque te ontvangen. De minister met z’n hele team was aanwezig inclusief de pers. Het gaat allemaal op zn PNG’s, dus de persconferentie werd op het vliegveld gegeven aangezien wij niet meer tijd hadden.

Wat mij het meest stoorde is dat het hele team uit alleen maar mannen bestond. En mannen met een gemiddeld BMI van 30. Dus met een positie in de overheid heb je in ieder geval genoeg te eten. Na de persconferentie werden blikjes frisdrank en heel veel koekjes rondgedeeld. Dus aan women empowerment en een gezond dieet valt hier nog veel te behalen… Toen ik de minister vroeg waar de vrouwen in zijn team waren zei hij dat hij women reps had. Twee vrouwen in zijn hele mannen team die ‘de vrouwen’ vertegenwoordigen. Maar vrouwen zijn toch de helft van de bevolking? Die hoeven toch niet ‘vertegenwoordigd’ te worden, die moeten gewoon deel uit maken van het team… Er is nog een lange weg te gaan, zelfs in de overheid.

Op onze vakantie in Cairns werd Vika 3 jaar! Wat een leuke dag! We aten taart met een kaarsje en sterretjes. Er waren cadeautjes en Vika was de hele dag blij. Wat een bijzondere dag. Drie jaar met dit prachtige meisje. En wat verbaast ze ons toch vaak weer met haar uitspraken. Zo is haar nachtjapon een ‘nachtmijpon’. Vika denkt namelijk dat het een nachtJOUpon is, en die van haar is dus een nachtMijpon.
Lova loopt en loopt en loopt. Wat gaat dat meisje toch snel. Anderhalve week nadat ze kon kruipen liep ze los. Nu drie weken later loopt ze non-stop. En wat is ze er blij mee! Eindelijk kan ze zich verplaatsen. Wat een heerlijk kindje is het.