Alle visa en papierwerk zijn binnen en dat betekent dat het verlof in Nederland erop zit. Vele mooie nieuwe herinneringen om straks in ons hangmatje aan terug te denken. Afscheid nemen van lieve mensen om je heen is altijd even bikkelen.
Echter, we kijken ook weer uit om weer aan de slag te gaan en om Gijs en grote Noor aan iedereen te laten zien. We hadden een gezellig reisgezelschap: Liza en Eline, 2 medische studenten, reisden ook mee. Een lange maar zeer voorspoedige reis was het. De vliegtuigen waren zo leeg dat we met z’n allen languit konden slapen op de banken. Aangekomen in de hoofdstad, vlogen we direct door de jungle in met een klein vliegtuigje ivm de coronamaatregelen. Hierdoor waren we sneller dan ooit in Kapuna.
We moeten 7 dagen in quarantaine in ons eigen huis en tuin. Een warm welkom kregen we met een welkomslied, maaltijden, kokosnoten, bananen en meer. Hoewel Noor niet meer veel weet, herkende ze auntie Anna en ook de veranda van ons huis. De naam Gijs wordt steeds beter uitgesproken, of ze geven hem de meest originele bijnamen. Gijs heeft zijn lievelingsplekje gevonden in de hangmat.
Nog even wennen aan de warmte en muskietenbeten. Ons huis blinkt weer en de spinnen weten wie de baas is. En de muur is mooi versierd met fotootjes uit NL. Komende dagen gaan we de wildernis in de tuin verder aanpakken. De quarantainetijd komen we dus prima door.
Groet,
de Dijkemaatjes
1 Comment
wat goed om te horen, lieve luitjes! Gods zegen daar en lieve groet van ‘moeder Smit’