Terug naar één blog per 2 weken!

Jaja, we proberen weer terug te gaan naar onze twee wekelijkse blog. Kijken voor hoe lang dat goed gaat. En of er genoeg te vertellen is… Wat hebben we de afgelopen tijd mee gemaakt? Onder andere:

Afgelopen week was Wijnand voor meetings naar Kikori. Hier staat ons tweede ziekenhuis. Kikori is 4 uur varen verderop en is een iets groter en drukker ziekenhuis dan Kapuna. De meetings duurden ellenlang en geduld is erg belangrijk…. Maar goed, als je iets in te brengen wilt hebben moet je wel aanwezig zijn.

Aankomende week wordt een drukke week. Dinsdag komt Incentive Fund langs om Kapuna nog een keer te zien en onze plannen nog een keer door te spreken. Op woensdag reist Wijnand naar Port Moresby voor IF gerelateerde meetings. Een spannende en drukke week dus. Wij blijven achter in Kapuna aangezien de meiden de lange reis naar POM niet heel erg waarderen en er iemand op het ziekenhuis moet passen.

Vorige week zaterdag stond er een dagje ‘uit’op het programma, naar het strand. Een dagje uit met locals is altijd leuk omdat het zo anders is dan een dagje uit in Nederland. We voeren met de boot naar een strand 2 uur verderop. Hier bleek onze 30 min durende wandeling meer dan een uur te duren en brandde de zon ondertussen onbezonnen op ons hoofd. Helemaal bezweet en afgepijgerd met ons 13kg vrolijke vrachtje op de arm kwamen we aan bij een van Kapuna’s retreat huizen. Het huis is een huis gemaakt van materiaal in de jungle en betekent niet veel meer dan een dak boven je hoofd waardoor je even in de schaduw kan zitten. Gelukkig kregen we al snel de locale bestseller voorgeschoteld; een groene kokosnoot. Wat wil je nog meer, eten en drinken in één. Een beetje hersteld van het begin van de dag ging het ‘dagje uit’ nu echt beginnen. Een dagje uit voor PNGers is eten verzamelen, klaarmaken en opeten. Dus werd er actief gevist. Allerlei netten gingen uit en iedereen deed zijn best zo veel mogelijk vis te vangen. Ondertussen zwommen de kinderen en hadden die veel plezier op het strand. Zodra de vissen gevangen waren bouwde iemand een overkapping zodat we uit de zon konden zitten. Het vuur werd aangewakkerd en de vis gebakken. Heerlijk, zo vers krijg je het in NL niet vaak. Al met al een lekker dagje weg uit Kapuna, lekker op zn PNG’s.

Drie weken geleden is Esti aangekomen. Esti is een Nederlandse co’-assistent die hier haar laatste coschap doet voordat ze afstudeerd. Volgens mij vermaakt ze zich goed in Kapuna. En leuk voor ons om weer een Nederlandse over de vloer te hebben.

Nog een paar weken en dan krijgen we weer bezoek uit Nederland, Leon en Irina komen langs! Heel leuk om hun Kapuna te laten zien en even tijd samen te hebben. We kijken ernaar uit!

Nog twee casussen van afgelopen week. De ene met een triest einde, de andere so far so good.

  • Doreen kwam vorige week binnen. Ze was 6 maanden oud en sinds 4 dagen ziek. Ze had hoge koorts en had al dagen lang fits gehad (convulsies). Ik diagnosticeerde haar als meningitis, malaria of TB. Dat laatste is het meest waarschijnlijk, maar ook malaria zou goed mogelijk kunnen zijn. Omdat we niet veel diagnostiek kunnen doen starten we meteen medicatie voor alle drie. Ik schatte in dat er geen tijd te verliezen was en wilde niet medicijn voor medicijn uitproberen. Helaas ging zij kort na opname al achteruit en hebben we een paar uur na aankomst al afscheid van haar moeten nemen. Helaas, we konden niets meer voor haar doen.
  • En paar uur later komt Jarah aan. Jarah is 3 maanden oud en ze weegt pas 3 kg. Ze groeit amper, huilt non stop en ze is nekstijf. Ze is al een paar weken ziek en drinkt al 2 weken antibiotica, zonder succes. Dit moet TB zijn denk ik en we starten haar meteen op TB medicatie. Om een eventuele andere infectie ook te behandelen starten we haar ook op antibiotica. Haar malaria test is negatief. Haar moeder wordt ook opgenomen. Zij is gewicht verloren, ze hoest en ze ziet er niet gezond uit. Een dag na opname blijkt het sputum van de moeder positief te zijn voor TB (erg positief). Gelukkig, we zaten goed met onze diagnose voor Jarah en gelukkig waren we meteen met medicatie gestart.

Lova kan kruipen! Ze kruipt op een bijzondere manier, op voeten en handen. En leuk dat ze het vindt. Eindelijk kan ze zelf de wereld verkennen.

Elize Mulder

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Translate »