Na 10 dagen Kapuna nemen wij hier afscheid. Het lijkt veel langer. In die korte tijd hebben wij al veel mooie mensen mogen ontmoeten en moeten we ook voor het eerst hier al weer wat afscheid nemen. We hebben met eigen ogen kunnen zien wat een mooi werk Elize en Wijnand hier mogen doen.
Nu lekker met zijn 5 en backpacken, wat voor ons een 1e ervaring is. 2 weken naar Milne bay. Op Elize haar 30e verjaardag vertrekken wij. Wij willen dit graag vieren met een wijntje, maar dat is niet gelukt vanwegen de strenge regels daar. Wel weet Freddy een paar biertjes te bemachtigen.
Milne bay. Wat een prachtige omgeving, maar ook wat een bijzondere ontmoetingen en gebeurtenissen staan ons te wachten deze 2 weken. We hebben tochten in een PMV (vrachtwagentje met houten bankjes in de achterbak) gemaakt. Dit was een gestuiter van 3 uur wat ons een blauwe/houten kont opleverde. Dan de tochten in de dinghy’s. Kleine open bootjes met een buitenboordmotor. Best duur omdat de benzine hier duur is. We verbazen ons over het gebrek aan veiligheidsvoorzieningen. Geen reddingsvesten, geen reservemotor, geen vuurpijlen, helemaal niets. Het voelt alsof we bootvluchtelingen zijn. Als Ik vraag of het wel eens mis gaat zegt de driver:yes, it happens sometimes……
Het logeren in de guesthouses is ook heel verrassend. We leven /slapen echt in de bush. Iedereen loopt hier met een bush-knife. Als er een tak of boom in de weg staat, wordt het gewoon af of omgehakt. Heb je honger? Dan vang je een vis of een vogel. Die bak je gewoon in de bush op een open vuurtje. Een blad van de boom gebruik je als bord. Wat een overweldigende natuur is hier. Orchideeën groeien hier gewoon in het wild en onze kamerplanten ook. Water drinken doe je gewoon uit de rivier m.b.v. een filter. Naar de sauna hoeft niet, die hebben wij hier de hele dag, het water loopt ons met straaltjes van ons lichaam en we drinken liters water. De gidsen verbazen ons, omdat ze alles op blote voeten doen. Over rotsen, door het water, daar waar wij bergschoenen aan hebben, lopen zij op blote voeten. Wij verbazen de gidsen ook omdat we ver “de bush” in willen om te wandelen, met Vika in de rugdrager.
Het leven in de guesthouses is erg basic. Een emmer water als douche, een plank met een gat als wc. Als we op een keer ‘s avonds een spelletje kaarten, maken we een beetje veel lawaai. Plotseling komen er 6 mannen aangerend met speren in de aanslag om ons te beschermen, ze dachten dat we overvallen waren, maar er had gewoon iemand gewonnen of verloren.
Zwemmen doe je met je kleren aan, maar op een festival wat we mochten bijwonen, dansen ze op een paar blaadjes en grassen na naakt.
Toen Freddy op de terugweg een schoon t shirt wilde kopen en dat gewoon bij de kassa paste, deed die mevrouw haar handen voor de ogen. Maar ja, Freddy is ook een echte bushman geworden met bushknife en baard.
Maar aan alle mooie dingen komt een eind. Afscheid nemen is moeilijk. Je weet niet wanneer je elkaar weer ziet. Wij zijn reuze trots op onze kinderen dat ze kiezen voor werken in een 3e wereldland, terwijl ze hier een riant leven kunnen hebben. Dat ze hun leven zo dicht bij God en de natuur mogen en kunnen ervaren.
We kunnen nog veel meer vertellen maar dan wordt het wel een heel lang verhaal., Kom maar een keer in Hattem op de koffie en we vertellen graag verder. Wij hebben Gods leiding in deze vakantie duidelijk ervaren. Er zijn veel verrassende ontmoetingen en gebeurtenissen geweest.
Van een leven in de bush, plotseling te gast bij iemand die bier en champagne koud had staan. Een hele lange bergwandeling van ongeveer 7 uur, we waren 2 seconden thuis toen het begon te hozen. Dat zou zeker voor Vika in de rugdrager gevaarlijk zijn.
Opeens logeren bij een Australische mevrouw op een woonboot die zelfs artsen in Kapuna kende.
Wat hebben we genoten van onze kinderen en kleinkind. Vika is nog wel een weekje ziek geweest. Kreeg ook nieuwe kiesjes. Bij alles wat ze doet, is dat van de papa of van de mama. En wat heerlijk dat ze de laatste week van de vakantie zich zo vertrouwd voelde dat ze bij oma op schoot in slaap valt.
Elize en Wijnand heel veel sterkte en Gods zegen gewenst bij jullie mooie werk.
Hartelijke groet van
Gerda & Freddy Visser
