Oke, dan heb je het afscheid gehad en hebben de tranen gevloeid en dan begint het pas. Eerst maar eens een vlucht van 29 uur overbruggen. Amsterdam-Doha-Singapore-Port Moresby. De grootste uitdaging was het gewicht van onze baggage. Wijnand heeft minstens 80 keer op de weegschaal gestaan thuis om binnen de 70 kg te blijven (excl 20 kg handbaggage ). Drie weegschalen zijn de revue gepasseerd, want hoezo kan je binnen vijf minuten 1 kilo afvallen en net zo hard weer aankomen en waar zijn de goede betrouwbare weegschalen eigenlijk? Uiteindelijk hebben we de strijd opgegeven en op naar Schiphol met 72,5 kilo. De volgende uitdaging stond ons te wachten. Men vroeg zich af wat voor airline Air Niugini eigenlijk was en waarom Qatar Airways daarmee zaken zou doen. Dus terwijl wij de baliemedewerker staan in te palmen om onze 72,5 kilo door de vingers te zien wordt er druk getelefoneerd. Ja hoor, de airline is goedgekeurd. De baggage de band op en toch in spanning over de kilo’s, die kloppen van geen kant maar de som der delen is uiteindelijk 69,8 kilo! Pakkunsten noemen we dat, dat scheelt weer $200.
Onderweg in Doha hebben we even gecrashed in een heel aanlokkelijke kamer met de tekst women’s quiet room, dat wilde ik natuurlijk niet missen. Alleen maar vrouwen en ze zeggen geen woord…niets was minder waar, we hebben heerlijk geslapen al heb ik me wel moeten verstoppen voor alle blikken die mij toe werden geworpen onder de burka’s vandaan.
Dan hebben we nog een enorm raadsel meegemaakt. Het is ons volkomen onduidelijk hoe het bagagesysteem werkt. Wij hebben een buggy mee en deze zou als enige naar Singapore gaan en die zouden we bij het uitstappen van het vliegtuig ontvangen. De overige bagage gaat rechtstreeks naar PNG. Bij aankomst in Singapore vragen we na of onze buggy ergens is gedetecteerd. Niemand weet ergens van maar al snel komt iemand aanlopen die het wel even zal regelen. Deze jongen loopt in de stromende regen naar buiten en komt met een ander stuk bagage van ons aanlopen als een verzopen kat terwijl wij niet eens verteld hebben dat dit onze bagage was, laat staan onze gegevens hebben doorgegeven?? Oke, de buggy blijkt niet te traceren en komt bij de bagage. Dit betekent dat we door de douane etc moeten naar de bagage belt. Daar aangekomen komt een andere backpack van ons tevoorschijn. Hoe kan dit ooit goed gaan en waarom krijgen we alle verkeerde bagage wel maar die verdraaide buggy is nergens te bekennen? Uiteindelijk dan toch. Wij hebben onze backpack nog 10 rondjes bekeken op de bagage belt totdat deze echt ander de schermen bleef en vanaf dat moment, fingers crossed…En ja hoor, met succes, in PNG komt alle bagage keurig achter elkaar van de band af rollen. Je zou die luiers maar kwijt zijn…;)
Over Vika gesproken. Zij is een geboren vliegtuigpassagier. Eten, slapen, weer eten en weer slapen, vrijwel zonder een kik gegeven. Echt heel fijn aangezien wij onszelf als gestresste ouders met een krijsend kind al zagen ijsberen door dat vliegtuig, dat was gelukkig niet nodig! En de jetlag is ook binnen een halve dag verwerkt bij Vika terwijl wij de halve nacht rechtop in bed schaapjes hebben liggen tellen.
